بزرگنمایی:

تبسم مهر - بابایی گفت: ما با گذار گفتمانی یعنی عبور از دوره سنت به عصر جدید مواجه شدیم و گفتمان غالب در جامعه ما در دوره جدید، گفتمان آزادی و حقوق بشر است، امام موسی صدر در این دوره نقش موثری داشت.

به گزارش خبرگزاری مهر ، درس گفتار بهمن ماه اندیشه و عمل با سخنرانی رضا بابایی، پژوهشگر فرهنگی و با موضوع «دین شناسی امام موسی صدر»، 8 بهمن 1397 برگزار شد.
رضا بابایی در ابتدای سخنانش درباره این که چرا مسئله دین شناسی امام صدر مهم است، عنوان کرد: اول این که امام صدر در حوزه رجلی ممتاز است و اساتید و هم مباحثه‌های او علمای برجسته ای هستند. پس او آگاه به سنت حوزه است. دوم این که در آثار ایشان به غیر از پایگاه‌های حوزوی با اندیشه‌های نویی روبرو هستیم که در دهه 30 و 40 بسیار جدید بودند. و نکته سوم این که زمانه فعالیت امام صدر در تاریخ جوامع اسلامی بسیار اهمیت دارد.
او در ادامه گفت: کل تاریخ جوامع اسلامی را به 2 دوره می‌توان تقسیم کرد: دوره سنت و عصر جدید. دوره سنت 1200 سال طول کشید و عصر جدید حدود 200 سال است که آغاز شده و به معنای واقعی در همه چیز دگرگونی رخ داده است. در طول 12 قرن دوره سنت ویژگی یک پارچگی در همه امور جاریست و ما تحول مهمی در هیچ حوزه ای نمی‌بینیم. از علوم و طب و زیست زندگی و .... همه چیز پیوسته، متوازن و آرام است. متون دینی و عرفیات هم مشکلی نداشتند و در یک سطح بودند. اما با تغییرات عصر جدید و ورود به مدرنیته عرفیات و متون دینی تعارض پیدا کردند و تعارض دین و علم، دین و عقل و دین و سبک زندگی به وجود آمد.
بابایی درباره تفاوت‌های دوره سنت و عصر جدید در ادامه عنوان کرد: ما با گذار گفتمانی یعنی عبور از دوره سنت به عصر جدید مواجه شدیم و گفتمان غالب در جامعه ما در دوره جدید، گفتمان آزادی و حقوق بشر است. در حالی که در دوره سنت سوال و پرسشی در این موارد مطرح نبود. اما گفتمان که تغییر کرد پرسش هایی زیادی در مسائل مختلف از جمله تعاریف حقوق و آزادی‌ها مطرح شد که امام موسی صدر در این گذار و در ورود به این گفتمان و این پرسش‌ها نقش بسیار موثری دارد.
او همچنین گفت: نهادها و مراسم‌های ما همه متعلق به دوره سنت هستند که به شدت در مقابل گفتمان جدید می‌ایستند. در حالی که دین این قابلیت را دارد که به راحتی ما را از این گذار عبور بدهد. امام موسی صدر در میانه این دو گفتمان، هم پایی استوار در سنت دارد و هم دستی توانا در نواندیشی. بنابراین یکی از بهترین شخصیت‌ها برای دوره تحول و گذار است.
بابایی در ادامه افزود: دین قرار بود دردی از ما دوا کند نه اینکه درد بیافزاید. متاسفانه آن قدر که مصلحت در جهان ما پرستیده می‌شود، خدا پرستش نمی‌شود. برخی از مجتهدان در قم هستند که به فتواهایی رسیده اند اما حاضر نیستند بنویسند و به مردم ابلاغ کنند. یک نفر می‌گفت که هیچ دلیلی برای حرمت تراشیدن ریش نداریم، اما این را نمی‌نویسیم. به ایشان گفتند که چرا فتوا نمی‌دهید؟ گفت این قدر که از مردم می‌ترسم از خدا نمی‌ترسم. در مقابل امام موسی صدر اگر چه فتوا نمی‌نوشت اما فتوای عملی داشت یعنی می‌رفت و عمل می‌کرد. به طور مثال ماجرای بستنی فروش مسیحی را همه شنیده اید، او رفت و در عمل نشان داد که بنابر طهارت ذاتی انسان است، با این که جایی این را ننوشته است.
او در پایان عنوان کرد: در نوشته‌ها و گفتارهای امام صدر تعبیر «اسلام قرآنی» را زیاد می‌بینیم. من دقت که کردم دیدم این تعبیر کلید واژه است و اتفاقی نیست. چرا که در دوره گذار یکی از اتفاقات مهم توجه به قرآن بود چون در دوره سنت توجه به روایات بیشتر بود و قرآن کتاب تجوید و قرائت و ثواب بود. امام صدر چون درد انسان دارد نه هویت بنابراین به دنبال مساحت مشترک می‌رود که در قرآن است البته این به معنا نیست که به روایات اعتنایی ندارد.