بزرگنمایی:
به گزارش خبرنگارتبسم مهر، کتاب «زبان سیاست» نوشته ایدریئن بیرد به تازگی با ترجمه محمدرضا اصلانی منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب در سال 2000 منتشر شده است.
این کتاب در حکم یک مقدمه برای دانشجویان علوم سیاسی است که به برخی از حوزه‌های این رشته علاقه‌مند هستند. داده‌های این کتاب برای تبیین برخی مسائل ارائه شده‌اند نه تحلیل دقیق مسائل.
وقتی هارولد ویلسن نخست‌وزیر انگلستان گفت «در سیاست یک هفته زمان درازی است» به این واقعیت اشاره داشت که موفقیت و شکست سیاسی هرگز از هم دور نیستند و یک هفته می‌تواند زمان تعیین‌کننده‌ای برای این دو حالت متفاوت باشد. اما این جمله با مطالبی مرتبط است که هر هفته درباره مسائل سیاسی تولید می‌شوند. مطالعه، تماشا، و گوش دادن به تمام برون‌دادهای سیاسی که رسانه‌ها تولید می‌کنند، غیرممکن است و در صورتی از عهده مخاطب برمی‌آید که به‌طور گزینشی عمل کند.
کتاب «زبان سیاست» 6 فصل دارد که عناوین‌شان به ترتیب عبارت است از: آنها کجا ایستاده‌اند؟، آنها چه معنایی دارند؟، مهارت سخنرانی، پیروزی در انتخابات: شعارها و پوسترها، پیروزی در انتخابات: بیانه‌های ملی و محلی، پاسخ‌دادن به سوالات.
فصل اول به کندوکاو چند برداشت متداول و معمولا منفی از سیاست و سیاستمداران را شامل می‌شود. در فصل دوم روی برخی موضوعات معنی‌شناسانه تمرکز شده است. فصول سوم و چهارم هم درباره مبارزات انتخاباتی هستند. فصل سوم روی شعارها و پوسترها و فصل چهارم روی بیانیه‌های سیاسی، مبارزات محلی و تحلیل گزارش‌های سیاسی تمرکز دارد. در فصل پنجم، جنبه‌های گوناگون سخنرانی‌های سیاسی مورد بررسی قرار گرفته و فصل ششم کتاب هم در تحلیل شیوه‌های پاسخ‌گویی سیاستمداران به پرسش‌ها در مجلس و مصاحبه با رسانه‌ها نوشته شده است.
در کتاب «زبان سیاست» واژه سیاست به شیوه‌ای ویژه به کار رفته و به نظام‌های دموکراتیکی اشاره دارد که دولت‌های بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته اقتصادی جهان را سامان می‌دهد. چون این کتاب بر جهانِ سیاست حرفه‌ایِ قدرت متمرکز است، فقط به بخشی از تصویر پرداخته است، هرچند که تصویر مهمی است. این کتاب اساسا به سیاست به چشم یک حرفه نگاه کرده است؛ یعنی زبان یک سیاستمدار حرفه‌ای را همان‌گونه تصویر می‌کند که ممکن است مخاطب به زبان حرفه پزشکی یا وکالت بنگرد.
برخی از عناوین فرعی این کتاب که در فصول شش‌گانه آن درج شده‌اند، به این ترتیب‌اند: چپ، راست و میانه‌رو، سیاستمدار، مشکل حقیقت، استعاره و کنایه، قدرت کنایه، دوران پاره‌گفتار، اهمیت عدد سه، ما مادربزرگ هستیم، جفت‌های متباین، شعارهای حزبی، پوسترهای حزبی، قدیسان و شیاطین، انواع سوال، مبارزه‌های انتخاباتی محلی، حزب دموکرات آمریکا، زمان پاسخ‌گویی به سوالات پارلمانی و ...
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
در سراسر متن ارجاعات زیادی به آمریکا و مردم آمریکا وجود دارد؛ برای مثال دو مورد تیتر در عنوان آغازین به چشم می‌خورد. ارجاعات مکرر به‌نام کشور یا یکی از نام‌های آن، بخشی از جذابیت میهن‌پرستی و ایدئولوژی است که آمریکا را کشوری می‌سازد با «گذشته باشکوه» و همزمان با «آینده‌ای که این ظرفیت را دارد تا حتی بزرگ‌تر هم باشد»، مردم آمریکا «رویاها» و «پتانسیلی خدادادی» دارند و کشور آنها «قوی‌ترین نیروی جهان برای صلح و آزادی» است. قسمت عمده سخنرانی در مورد ارائه چشم‌اندازی مثبت، امیدوارانه و اطمینان‌بخش از آمریکاست.
با وجود این، خطر این رویکرد آن است که ممکن است خودپسندانه تلقی شود، به‌خصوص حزبی که این موارد را می‌گوید در واقع همان حزبی است که کشور را اداره می‌کند. احزابی که در قدرت بوده‌اند با به اصطلاح «فاکتور احساس خوب» در انتخابات‌های زیادی جنگیده‌اند، اما پذیرش این مطلب که همه‌چیز خوب و معرکه است خطر بزرگی در بر دارد. پس در اینجا دیدگاه ساختاریافته از کشوری با گذشته با شکوه و حتی آینده‌ای باشکوه‌تر، باپذیرش این مطلب تعدیل می‌شود که آمریکا «در حال پراکنده‌شدن» است و برخی توافق‌های اساسی بین دولت و مردم نیازمند تجدید دوباره است. حزب دموکرات امروز، همان حزبی است که مفهوم جامعه را احیا می‌کند.
جمله‌ای مقدماتی، نظیر این، در واقع شعاری برای وحدت است، بنابراین بعید به نظر می‌رسد که هیچ سیاست خاصی در ادامه آن ترسیم شود. بندی که حاوی بیشترین عقاید سیاسی است، بند ماقبل آخر است. این بند همچنین از نظر شیوه ارجاع ضمیر در این متن نمونه‌ای مناسب است. از آنجایی که خوانندگان این متن ابتدا اعضای حزب و سپس طیف گسترده‌تری از مخاطبان هستند، به‌هیچ‌وجه به طور مستقیم به خواننده اشاره نمی‌شود _ در هیچ قسمت ضمیر «شما»یی وجود ندارد که بر انجام کاری اصرار داشته باشد. در این سند ضمایر اول شخص هم به‌چشم نمی‌خورد؛ زیرا در حمایت از بیل کلینتون نوشته شده و خود او آن را ننوشته است.