بزرگنمایی:

تبسم مهر - تورنمنت‌های بین المللی چند سالی است در سطح بالایی برگزار نمی‌شود و حتی برگزار شدن مسابقاتی در طرحی موسوم به سیستم رنکینگ اتحادیه جهانی هم نتوانسته به این میادین رونق بخشد.

به گزارش خبرنگار مهر ، طی چند سال اخیر تورنمنت‌های بین المللی کشتی در دنیا رو به افول گذاشته و به هیچ عنوان نتوانسته به جایگاه خود در سالهای نه چندان دور برسد. به نظر می‌رسد این امر به دلیل سیاست‌های غلط اتحادیه جهانی کشتی است که باعث شده علاقه کشتی گیران برای حضور در تورنمنت‌های بین المللی کاهش یابد.
به عنوان مثال در سال جاری، سه تورنمنت بین المللی جام تختی، دیوید شولتز آمریکا و جام یاریگین روسیه دقیقا در فاصله چند روز با یکدیگر برگزار شد و هفته بعد نیز همین قضیه با برگزاری چند تورنمنت دیگر تکرار می‌شود. دلیل این امر نیز است که اتحادیه جهانی تمام تمرکز خود را معطوف کرده تا تورنمنت‌های بین المللی خود را در دو ماه اول سال میلادی برگزار کند.
با این تفاسیر نمی‌توان گفت چرا جام تختی در سطح بالایی برگزار نمی‌شود چون در جام یاریگین روسیه که به نوعی معتبرترین تورنمنت کشتی دنیا است نیز تنها 73 کشتی گیر خارجی حاضر می‌شوند و تمام مدال‌های طلا به روس‌ها می‌رسد. این در حالی است که این مسابقات در سیستم رنکینگ هم قرار دارد. این مسئله گویای این واقعیت است که اتحادیه جهانی در دومین سال اجرای طرح سیستم رنکینگ هم نتوانسته رونقی به تورنمنت‌های بین المللی ببخشد.
نمونه دیگر رقابتهای بین المللی جام دیوید شولتز آمریکاست که همزمان با جام یاریگین برگزار شد. تعداد تیم‌های خارجی حاضر در این تورنمنت هم از تعداد انگشتان یک دست بالاتر نرفت و اکثر مدالها هم به کشتی گیران میزبان رسید.
رقابتهای کشتی فرنگی جام تختی امسال طی روزهای 4 و 5 بهمن ماه در شهر اندیمشک برگزار شد. شاید برگ برنده این مسابقات در کنار حضور پرشور تماشاگران که نشان داد کشتی همچنان علاقمندان خود را دارد، حضور پررنگ اکثر مدعیان داخلی بود. به جز حسین نوری، مهدی علیاری و سعید عبدولی، اکثر موجودی کشتی ایران در جام تختی به میدان رفتند و کادر فنی توانست ارزیابی خوبی برای مسابقات آسیایی داشته باشد.
وضعیت به سویی می‌رود که امروزه باید با ذره بین در تورنمنت‌های کشتی دنیا به دنبال حضور چهره‌های شاخص در فینال‌ها باشیم، زیرا سیاست‌های اتحادیه جهانی رونق را از تورنمنت‌ها گرفته است. از سوی دیگر کشتی ایران هم که با حمایت یک حامی مالی و کمک وزارت ورزش و کمیته المپیک برنامه‌های خود را برای حضور در المپیک 2020 توکیو پیش می‌برد، نمی‌تواند جوایز دلاری بالایی برای تورنمنت‌های خود اختصاص دهد. چراکه در شرایط اقتصای کنونی حتی در برهه ای از زمان خرج روزمره خود را هم به سختی تأمین و اعزام به هشت تورنمنت بین اللملی را لغو کرده است.
در نهایت شاید بهتر است دلیل از رونق افتادن تورنمنت‌های بین المللی را در سیاست‌های اشتباه اتحادیه جهانی کشتی و متحدانش جستجو کرد.