بزرگنمایی:

تبسم مهر - «این‌طور است دیگر؛ گاهی احساس می‌کنی باید بنویسی، برای موضوعی که شاید برای خیلی‌ها ساده باشد و از کنارش بگذرند اما برای تو نه. برای تو اهمیت دارد چه که از درون به موضوع نگاه و اهمیتش را بیشتر احساس می‌کنی. موضوعِ انتخاب مهرزاد دانش به عنوان داور جشنواره فیلم فجر هم از همین موضوعات است. مهم است، خیلی هم مهم است، از چند جهت هم مهم است. حالا بعد از خبر ادغام موسسات زیر مجموعه سازمان سینمایی در یک موسسه، این دومین خبری است از حوزه سینما که در چند روز اخیر حالِ ما را خوب می‌کند. امید که این خبرها با حضور حسین انتظامی در سازمان سینمایی تداوم یابد.
آن‌هایی که مهرزاد دانش را می‌شناسند می‌دانند که او بیان صریحی دارد. به صراحت کلام می‌شناسندش. صراحتی همراه با احترام و متانت. او به کلمه و مخاطب احترام می‌گذارد، در گفتار و نوشتار انتقادی‌اش جایگاه و ارزش کلمات را خوب می‌شناسد و رعایت می‌کند. مخاطب برایش ارزشمند است و با احترام به مخاطب نقد می‌نویسد و سخن می‌گوید. حالا در ارزیابی و داوری‌اش از فیلم‌ها هم اگر چنین باشد که می‌شود نور علی نور.
مهرزاد دانش منتقد منصف و میانه رویی است، در نقد و نظرش هرگز مسائل و روابط شخصی‌اش دخالتی ندارد. او به فیلم نگاه می‌کند نه خالق فیلم. مسائل و حواشی اثر هم تاثیری در نگاهش ندارد. چرا که عضو هیچ جریان و جناحی در درون و خارج سینما نیست. از همین منظر است که گذشته کاری خالق اثر را هم مورد توجه قرار نمی‌دهد.
جدای از همه این‌ها اما انتخاب مهرزاد دانش از آن جهت اهمیت دارد که یک نشانه است. او در تمام سال‌های حضورش در ساختار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چه به عنوان کارشناس و چه به عنوان مدیر و مدیرکل، هرگز خطاهای مدیریتی را نادیده نگرفت.
او هنوز هم به عنوان یکی از مدیران منتقد در بدنه وزارت فرهنگ شناخته می‌شود که در جلسات و گعده‌های کاری نقدهای خود به نوع مدیریت و تصمیمات مدیریتی در این وزارتخانه را بی هیچ واهمه‌ای بیان می‌کند و درباره مواضع سینمایی‌اش هم نگاهش به سیاست‌های وزارتخانه نیست و در جایگاه یک منتقد و متخصص سینما اظهار نظر می‌کند چنان که درباره فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» نظر داد.
از سوی دیگر مهرزاد دانش را می‌توان نماینده نسل تازه از جریان سینمای ایران دانست. نسلی که خودسانسوری نمی‌کند، حرف‌هایش را در لابلای استعاره و کنایه نمی‌زند، نسلی که خسته است و تعارف ندارد. او اگرچه فیلمساز نیست اما وقتی نقد و نوشته‌هایش را بخوانیم متوجه می‌شویم که به عنوان یک منتقد در میان نسل تازه سینما قرار می‌گیرد، نسلی که بعد از انقلاب در ساختار سینمای ایران متولد و ظهور و بروز یافته است.
بر این اساس است که انتخابش از جانب برگزار کنندگان جشنواره فیلم فجر یا همان وزارت ارشاد نشانه است؛ نشانه‌ای از نقدپذیری در مجموعه این وزارتخانه و نیز نگاه و توجه به جریان نواندیش در سینما. باشد که چنین باشد.»
انتهای پیام