بزرگنمایی:

تبسم مهر - رزم‌ناوهای روسیه دو ناوشکن آمریکایی Gravely و Porter، را که وارد دریای بالتیک شده‌اند، تحت نظر داشته و همراهی می‌کنند.

- اخبار بین الملل -
به گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ، به نقل از گزارش مرکز ملی مدیریت دفاع فدراسیون روسیه پیش از این، نیروهای ناوگان دریای سیاه روسیه، دونالد کوک، نابودگر ایالات متحده را نیز تحت نظارت قرار داده بودند. در سال‌های اخیر، ایالات متحده حضور خود را در دریای بالتیک و سیاه و همچنین در اقیانوس آرام افزایش داده است. به گفته کارشناسان، نیروی دریایی روسیه اقدامات امنیتی لازم را انجام داده و آمادگی خود را برای متوقف کردن تحریکات نشان می‌دهد.
کشتی‌های گشتی ناوگان دریایی روسیه پروژه 20380 "بویکی" و "ساآبرازیتِلنی"، ناوشکن‌های ایالات متحده آمریکا Gravely و Porter از نوع آرلی بروک را که وارد دریای بالتیک شده بودند، همراهی کرده‌اند.
در 19 ژانویه نیز نیروی دریایی روسیه پیگیری ناوشکن آمریکایی دونالد کوک را که وارد دریای سیاه شد، آغاز کرد.
به گزارش مرکز مدیریت دفاع ملی: " کشتی گشت زنی دریایی ناوگان دریای سیاه روسیه " پیتلیوی "، به طور غیرمستقیم نظارت بر اقدامات کشتی جنگی آمریکایی را آغاز کرده است. همچنین، تجهیزات الکترونیکی و فنی ناوگان، در انجام نظارت مورد استفاده قرار می‌گیرد. "
21 ژانویه دونالد کوک در بندر گرجستان باتومی لنگر انداخت. "ایمِدی" تلویزیون دولتی گزارش داد که ناوشکن ایالات متحده به منظور دیدار دوستانه وارد گرجستان شده تا "همکاری بین دو کشور در زمینه امنیت و ثبات دریایی را ارتقاء دهد." در روزهای آینده، خدمه کشتی آمریکایی آموزش‌های مشترک با کارکنان بخش گارد ساحلی وزارت امور داخلی گرجستان انجام خواهد داد.

نمایش قدرت و پشتیبانی
وادیم کازولین، استاد آکادمی علوم نظامی، در گفتگویی با RT، اشاره کرد که حضور کشتی‌های آمریکایی در دریای بالتیک و دریای سیاه همیشه باعث نگرانی برای نیروی دریایی روسیه می‌شود. در این راستا، کشتی‌های نظامی خارجی به محض این که از تنگه‌ها عبور می‌کنند، اسکورت می‌شوند.
کازولین در ادامه گفت: "همه می‌دانند که نیروی دریایی ما حرکت تمام کشتی‌های غربی و زیردریایی‌های غربی را زیر نظر دارد. می‌دانید این کار برای چه انجام می‌شود؟ حتی یک ناوشکن آمریکایی نیز نیروی بزرگی است. کافی است گفته شود که این ناوشکن حامل ده‌ها موشک تاماهاک و ضد کشتی است. به این ترتیب، لازم است که از چنین کشتی‌هایی مراقبت شود تا خیلی احساس راحتی نداشته باشند. "
این کارشناس یادآوری می‌کند که در جنگ سرد، نیروی دریایی شوروی نیز به دقت بر کشتی‌های نیروی دریایی ایالات متحده در دریای بالتیک و دریای سیاه نظارت داشت. به گفته وی، اتحاد جماهیر شوروی از اینکه در صورت وقوع درگیری‌های نظامی، کروزها و ناوشکن‌های آمریکایی بتوانند به نیروهای هسته‌ای استراتژیک شوروی حمله کنند، می‌ترسیدند.
کازولین گفت: "موشک‌های قاره پیما از دریای بالتیک و دریای سیاه می‌توانند به مناطق داخلی کشور ما، از جمله موشک‌های بالستیک در معادن اورال برسند. خطر اصلی برای کشور ما در این مساله می‌باشد. اما اکنون، به نظر من، بازدید از دریای بالتیک و سیاه، بیشتر اهداف سیاسی دارد. این امر در درجه اول نمایش حمایت ایالات متحده از کشورهای بالتیک، اوکراین و گرجستان است ".
یوری کنوتوف، کارشناس نظامی، در گفتگو با RT اظهار داشت که کشتی‌های آمریکایی به طور منظم به دریای بالتیک و سیاه به منظور "نشان دادن قدرت" می‌آیند. این کارشناس معتقد است دلیل دیگر این است که اطلاعاتی مربوط به وضعیت نیروی دریایی روسیه را بدست آورند.
کنوتوف گفت: "به نظر می‌رسد که آمریکایی‌ها در حال بررسی نقاط ضعف هستند. به عنوان مثال، سرعت واکنش نیروی دریایی در هنگام ورود به دریا، یا اثربخشی مدیریت گروه داخلی که درگیر اسکورت است، را ارزیابی می‌کنند. مطمئنا "رقبای ما" به صورت دوره‌ای اقدامات تحریک آمیزی را نیز برای تعیین کیفیت روش‌های داخلی انجام می‌دهند."
این کارشناس معتقد است که بازدید منظم نیروی دریایی ایالات متحده از دریای بالتیک و دریای سیاه ناشی از افزایش فعالیت‌های اطلاعاتی ناتو پس از سال 2014 است. به گفته وی، ایالات متحده قوانین بین‌المللی را نقض نمی‌کند، اما بازدید دائمی کشتی‌ها از دریای سیاه و پرواز هواپیماهای آمریکایی در نزدیکی کریمه، راهی برای فشار بیشتر بر روسیه است.
کنوتوف در ادامه گفت: "در برخی موارد، روسیه توسط کنوانسیون مونترو محافظت می‌شود. که در آن مدت زمان اقامت در دریای سیاه، برای کشتی‌های نظامی خارجی به 21 روز محدود شده است. با این حال، در بالتیک و در دریاهای دیگر، ایالات متحده به طور گسترده‌تری این فرصت را دارد تا با ماندن در آب‌های آزاد و یا در مجاورت غیرمستقیم پایگاه‌ها و بنادر ما، روسیه را زیر نظر داشته و به بازی بگیرد.

پیشروی تا آستانه بروز حساسیت طرف مقابل
در سال‌های اخیر علاوه بر دریای بالتیک و دریای سیاه، نیروی دریایی ایالات متحده حضور خود را در اقیانوس آرام نیز افزایش داده است. در اوایل ماه دسامبر، کشتی بزرگ ضد زیردریایی پروژه 1155 "آدمیرال تریبوتس" و هواپیماهای بدون سرنشین دریایی، ناوشکن آمریکایی مک کمپبل را همراهی ‌می‌کردند.
راشل مک مار، نماینده ناوگان اقیانوس آرام ایالات متحده، گفت که کشتی جنگی به مجاورت خلیج پطر کبیر، که پایگاه‌های نیروی دریایی و بندر "واستوچنی" واقع شده است، نقل مکان کرده است. به گفته وی، ماموریت مک کمپبل به چالش کشیدن "ادعاهای دریایی بیش از حد روسیه" و حمایت از آزادی ناوبری است.
نیروی دریایی ایالات متحده در رابطه با چین نیز به همین روش رفتار می‌کند. در 30 سپتامبر، ناوشکن Decatur به بهانه اطمینان از "آزادی ناوبری" تا فاصله 12 مایلی (در نزدیکی غیر مستقیم آبهای سرزمینی) از جزایر مصنوعی اسپراتلی (نانشا)، که تحت کنترل جمهوری خلق چین می‌باشد، پیش رفت.
این اقدامات مورد بی‌توجهی از جانب چین قرار نگرفت. اسکورت Decatur توسط نابودگر نیروی دریایی ارتش آزادیخواه چین "لویان" انجام شد. در همان زمان، به عقیده طرف آمریکایی، با نزدیک شدن و همگامی با ناوشکن ایالات متحده، کشتی چینی "مانور ناامن و غیر حرفه‎ای" را انجام داد.
وزارت دفاع چین اتهامات همکاران آمریکایی را رد کرد و خاطرنشان ساخت که اقدامات "لویان" منطقی و قانونی است. هدف آنها "شناسایی و شناخت کشتی آمریکایی مطابق با قوانین و مقررات موجود" بوده است.
وزارت دفاع چین گفت: "ورود کشتی آمریکایی به این منطقه حاکمیت و امنیت چین را تهدید می‌کند، تهدیدی برای روابط دو کشور و ثبات در منطقه است. نیروی دریایی چین اعتراض خود را در این باره اعلام می‌کند. "

وادیم کازولین خطر نشان کرد: "دفاع از اصل آزادی ناوبری، نوعی انحراف از جانب نیروی دریایی آمریکا است. بله، به طور رسمی، آنها چیزی را نقض نمی‌کنند، اما معنای واقعی نمایش پرچم در نزدیکی سواحل قدرت خارجی، البته، چیز دیگری است. اول از همه، واشنگتن نشان می‎دهد که با "اشغال" قلمرو مورد مناقشه موافق نیست، از رقابت ترس ندارد و آماده پذیرش چالش است. در همین زمان، آمریکایی‌ها می‌دانند که چه زمانی باید توقف کنند. آنها وقتی احساس می‌کنند که تا آستانه پیشروی کرده و حساسیت ایجاد کرده‌اند، عقب نشینی می‌کنند."
یوری کنوتوف معتقد است که تمایلات وسواسی ایالات متحده برای نشان دادن قدرت خود، مملو از تهدید به درگیری نظامی است. به نظر وی، ایالات متحده نمی‌خواهد بفهمد که اقدامات تحریک آمیز آنها می‌تواند به عنوان آمادگی برای تجاوز شناخته شود.
کنوتوف خاطر نشان ساخت: "همانطور که در سال‌های جنگ سرد، فشار از جانب دریا، که ایالات متحده درگیر آن بود، اسباب بازی بسیار خطرناکی است. خوب است، که کشتی‌های آمریکایی در تماس بوده و به هشدارها پاسخ می‌دهند. واضح است که واشنگتن در تلاش برای حفظ و تأکید بر وضعیت هژمون جهانی است، اما توازن نیروها بدون توجه به خواسته‌های او تغییر خواهد کرد. "
انتهای پیام/