گزارش ایسنا از نمایشگاه کامبیز درمبخش
بزرگنمایی:
تبسم مهر - دلقک‌ها بازیگرانی هستند که حرکاتی برای خنده و تفریح تماشاگران انجام می‌دهند. دلقک‌ها معمولاً کلاه‌گیس‌های رنگین بر سر دارند و جامه‌های رنگین بر تن می‌کنند و چهره خود را گریم کرده کفش‌های بزرگی بر پا دارند. دلقک به عنوان فردی بامزه شناخته می‌شود که خودش غمگین است. خیلی از ما تلاش می‌کنیم در شرایطی که از درون ناراحتیم همچنان لبخند بزنیم؛ با این حال ترجیح می‌دهیم بخندیم و باعث خنده اطرافیانمان هم شویم.
تبسم مهر - در نمایشگاهی که این روزها از آثار کامبیز درمبخش ـ طراح و کاریکاتوریست ـ برپاست، بخشی به دلقک‌ها اختصاص دارد. نمایشگاه دارای سه بخش است که یک قسمت مخصوص دلقک‌هاست. به گفته خود این هنرمند اصولا دلقک‌ها بخشی از کار او هستند.
دلقک‌هایی از جنس عمو کامبیز
به گزارش ایسنا، دلقک‌های نمایشگاه «طراحی‌های عمو کامبیز» در نگاه اول لبخندی بر چهره بازدیدکننده می‌نشانند و در ادامه است که بیننده تلاش می‌کند تا پیام اثر را دریابد. در واقع درمبخش سعی داشته تا نگاه خود را نسبت به جامعه و انسان‌ها در آثارش به تصویر بکشد. با نگاه کردن به آثار مجموعه دلقک‌ها که اکثرا بدون عنوان هستند، پیام هر اثر در عین زیبایی به وضوح به بازدیدکننده القا می‌شود؛ همچنین در بیشتر آثار، یک نوع حس تنهایی که به زندگی انسان مدرن مربوط است به افراد منتقل می‌شود.
درمبخش سعی داشته تا نقاب‌دار بودن انسان امروزی را در کارهایش به نمایش بگذارد. در واقع او می‌گوید که این روزها انسان‌ها در هر جای دنیا هم که باشند به نوعی تنها هستند ولی خیلی وقت‌ها سعی می‌کنند ناراحتی ناشی از تنهایی خود را با نقابی از جنس لبخند بپوشانند.
این هنرمند در گفت‌وگویی با ایسنا بیان می‌کند که دلقک‌های کاریکاتورهایش به نوعی نمادی از خود او هستند؛ چراکه دلقک‌ها افرادی هستند که همیشه سعی در خنداندن مردم دارند و او نیز همه تلاشش این است که به اندازه خود سهمی در شادی مردم داشته باشد.
درمبخش ادامه می‌دهد: «در شرایط حاضر، مردم به شادی نیاز دارند حتی اگر لبخندی کوچک باشد؛ چراکه شاد بودن خیلی سخت شده است؛ البته این مشکل تنها مختص به ایران نیست بلکه در همه جای دنیا نیز همین گونه است. خیلی‌ها گمان می‌کنند در اروپا مردم همه شاد و مدام در حال خوش‌گذرانی هستند اگرچه اینگونه نیست؛ چراکه مردم ما زندگی خارجی‌ها را تنها از راه فیلم دیده‌اند و شاید هرگز در بین آنها زندگی نکرده باشند.»
هنرمند در این نمایشگاه حوزه دید وسیعی نسبت به محیط اطرافش دارد؛ به گونه‌ای که در هر اثر به وجوه مختلفی پرداخته است؛ به عنوان نمونه در این نمایشگاه به مواردی همچون مشکلات انسان‌ها و تنهایی‌شان، رابطه طبیعت با تکنولوژی، رابطه تکنولوژی در تنهایی انسان‌ها، روابط بین افراد و ... پرداخته شده است.
در یکی از آثار نمایشگاه «طراحی‌های عمو کامبیز» طرحی دیده می‌شود که دو دلقک برروی یک میز در حال خوردن یک نوشیدنی هستند. یکی از این دو نفر نی بلندی را در نوشیدنی دلقک دیگر قرار داده و همزمان در حال خوردن از دو لیوان است. در حالی که نوشیدنی فرد دیگر به سرعت در حال اتمام است و گویی از این موضوع نیز ناراحت است ولی با این حال هنوز متوجه اصل داستان نشده و تمام حواسش بر روی لیوان نوشیدنی خود است. فرد دیگر هم با لبخندی موزیانه در حال تمام کردن سهم دلقک دیگر است.
با توجه به گفته‌های هنرمند، این اثر به حرص و طمع انسان‌ها اشاره دارد که به داشته خود راضی نیستند و همچنان به دنبال داشته‌های دیگرانند و شاید حتی از ضایع کردن حق دیگران نیز ناراضی نباشند. از طرفی دلقک دیگر که با ناراحتی در حال نگریستن به لیوان خود است هنوز متوجه اصل داستان نشده و گویی تلاشی هم در این راستا نمی‌کند. در واقع این فرد نیز نمادی از افراد تو سری خور جامعه است که به دنبال دلیل نمی‌گردند و به غر زدن و ناراحت بودن اکتفا می‌کنند.
تکنولوژیِ کمی تا مقداری خانمان‌سوز
در بخش دیگر نمایشگاه به رابطه بین انسان‌ها با وجود تکنولوژی، تنها بودن انسان‌ها و حصاری که برخی به دور خود کشیده‌اند، بی‌توجهی افراد به یکدیگر، عیب‌جویی افراد و قضاوت آدم‌ها درباره یکدیگر، رابطه بین انسان‌ها با طبیعت و ... پرداخته شده است.
در یکی از کارها مردی بلند قد را در برابر فردی کوتاه قد که ذره‌بین به دست دارد، می‌بینیم. زمانی که مرد بلند قد قصد نزدیک شدن به فرد ذره‌بین به دست را دارد، مرد کوتاه قد فاصله می‌گیرد و همچنان با ذره‌بین به او نگاه می‌کند. در واقع این فرد قصد دارد با زوم کردن بر روی مرد بلند قد از او عیب‌جویی کند و ایراداتی را در او پیدا کند. این اثر به قضاوت بی چون و چرای ما نسبت به یکدیگر اشاره دارد.
در یکی دیگر از آثار این بخش فضاهای مختلفی را می‌بینیم که مردم در هر شرایطی در حال کار کردن با موبایل خود هستند و توجهی به اطراف خود ندارند. حتی در قسمتی یک رستوران را می‌بینیم که دو نفر بر روی یک میز بی‌توجه به یکدیگر در حال صحبت با گوشی هستند و حتی گارسون رستوران نیز در حال مکالمه با تلفن است. درواقع گفته می‌شود که این اثر بی‌توجهی انسان‌ها به یکدیگر، تأثیر تکنولوژی بر روی زندگی‌ها و نوع روابط امروزی را نقد می‌کند.
در یکی دیگر از کارها مردی را می‌بینیم که دسته گلی به دست دارد و در حال نگاه کردن به ساعت خود است. نکته اینجاست که دسته گل دیگر شباهتی به گل ندارد و در حال تبدیل شدن به درخت است. حتی پرنده‌ها نیز بر روی آن نشسته‌اند و مرد هنوز منتظر است. در واقع این کار به وقت‌شناسی آدم‌ها و روابط بین انسان‌ها اشاره می‌کند.
طرح‌هایی فانتزی با پیام تلخ
بخش سوم کارها شامل طراحی‌های درمبخش است. او می‌گوید که قصد نداشته در این بخش صرفا مفهوم خاصی را منتقل کند.
کلیه آثار درمبخش در عین حال که از فضایی فانتزی برخودارند، ولی پیام‌هایی تقریبا تلخ و واقعی را برای بازدیدکننده به همراه دارند. درمبخش معتقد است که پیام‌های آثارش همانند شعر به مخاطب منتقل می‌شود و هر اثر او دارای داستان و شعری متفاوت از دل جامعه است.
این کاریکاتوریست همچنین باور دارد که هنرمند باید با دقت بالا و دوربینی متفاوت به محیط اطراف خود نگاه کند.
درمبخش به ایسنا می‌گوید که کلیه آثار نمایشگاه «طراحی‌های عمو کامبیز» را ظرف دو ماه آماده کرده و به‌خاطر علاقه و عشقی که به کار خود دارد همیشه و در هر لحظه‌ای که بتواند سعی می‌کند بر روی اثری جدید کار کند.
او می‌گوید که بیشتر دوست دارد که با آثارش با جوان‌ترها ارتباط برقرار کند و تلاش خود را می‌کند.
درمبخش که از پیشکسوتان هنر کاریکاتور ایران است، این روزها در گالری «سیحون» ـ قدیمی‌ترین نگارخانه هنری ایران ـ نمایشگاهی به نام «طراحی‌های عمو کامبیز» دارد. این نمایشگاه 28 دی ماه افتتاح شد و تا تاریخ 10 بهمن برپا خواهد بود.
نگار ذکایی ـ ایسنا
انتهای پیام
