بزرگنمایی:

تبسم مهر - تهران- ایرنا- طی سال‌های گذشته آن چه در سپهر عمومی جامعه بیشتر برجستگی یافت، بداخلاقی و تندروی هایی بود که اخلاق را به مسلخ برد و نزد برخی از آن جز سایه ای بر جای نماند.

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش‌های خبری ایرنا، از سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ادبیات و اخلاق آراسته و فاخر سیاستمداران از مهمترین شاخص‌های ارزشگذاری آنان بوده است؛ شاخص هایی که می‌توان آن را برآمده از ارزش‌های اسلامی و فرهنگ ملی کشور دانست.
با وجود این، در سال‌های اخیر نگرانی هایی در مورد افول جایگاه ارزش‌های اخلاقی و پیراستگی ادبیات برخی سیاستمداران بروز یافته است؛ نگرانی هایی که از پس کاربرد اصطلاح‌ها و واژگان غیرمتعارف و بداخلاقی‌های سیاسی برخی سیاست پیشگان، به طور ویژه در یک دهه‌ی اخیر به اوج رسید.
بر این اساس در تصویرسازی از جامعه ایران، دیدگاه‌های مختلفی مطرح می‌شود و هرکسی از دریچه خاصی به آن می‌نگرد. از این رو زاویه دیدهای متفاوتی برساخته شده است. با این حال به باور صاحبنظران رعایت اخلاق فردی و اجتماعی، امری است که باید در نظر گرفته شود چرا که اخلاق محوری را گمشده جامعه ایران امروز می‌دانند.
از این رو ضروری‌ترین نیاز جامعه امروز توجه به اخلاق و اخلاق مداری است. در واقع اگر بخواهیم آسیب‌های اجتماعی از جامعه رخت بربندد باید اخلاق را در جامعه رواج بدهیم. هر چند این مساله را باید در نظر داشته باشیم که دایره اخلاق نیز بزرگ و چندوجهی است و در کنار ساحت فردی و اجتماعی، زمینه‌های گوناگون را شامل می‌شود.
در این میان توجه به اخلاق حرفه ای و رعایت آن مساله ای مهم و گریزناپذیر است، بر این اساس ابتدا باید اخلاق را شناخت و سپس با توجه به شرایط و فضای هر حرفه، اخلاق حرفه ای ویژه آن را تبیین کرد.
در غیاب اخلاق حرفه ای و با وجود دایره گسترده بروکراسی(دیوان سالاری) که روح اخلاق در آن جاری و ساری نباشد، ، جامعه دچار مشکلات و مصائب بسیاری می‌شود. از این رو نوعی فردگرایی و تصمیمات ناپخته حاصل از برداشت‌های فردی در مناسبات اجتماعی جریان پیدا می‌کند.
در واقع جامعه ای که در آن فردگرایی افراطی در کنار خلاء اخلاق حرفه ای جاری باشد، فضا بر ساحت عمومی و عرصه اجتماعی چنان تنگ می‌شود که جای نفس کشیدن بر آن نمی‌گذارد و این مساله به مثابه زنگ خطری برای هر جامعه است. زیرا چنین رویکردی در ادامه به آن می‌انجامد که مصالح شخصی بر منافع اجتماعی اولویت پیدا کنند.
در واقع زمانی که نگاه ما از حقیقت دور می‌شود و تنها بر اساس سلیقه‌های شخصی عمل می‌کنیم، جامعه دچار بی اخلاقی و بداخلاقی می‌شود.
از همین رو است که تسری بی توجهی به اخلاق حرفه ای به ویژه در میان کسانی که دارای اثرگذاری و جریان سازی در عرصه اجتماعی هستند، تهدیدی برای هر جامعه است. بر این اساس سخنان و رفتارهای ناصواب سیاستمداران، روشنفکران و هنرمندان، به دلیل گستردگی نشر و بازخوردی که در جامعه دارد می‌تواند زنگ خطر برای فرهنگ کشور را به صدا درآورد.
این نکته را باید در نظر گرفت که برخی گمان می‌برند که زاویه دید و نوع پرداختن آنها به مسائل همچون حقیقت است اما این نکته را در نظر نمی‌گیرند که شاید آن چیزی را که باور دارند تنها بخشی از حقیقت باشد چرا که واقعیت چندوجهی بوده و زوایای مختلفی دارد.
بر این اساس سعه صدر، صداقت، شفافیت و پرهیز از انگ‌زنی باید جزء دغدغه‌ها باشد. به ویژه آن که با رسانه ای شدن امور و جهان رسانه ای شده، اخبار به سرعت منتشر می‌شوند و پس از انتشار آن، تکذیبه یا عذرخواهی‌ها چندان اثرگذاری ندارد. از این رو، اخلاق حرفه ای در جهان رسانه ای شده، باید در اولویت قرار گیرد، زیرا کم توجهی به آن جامعه را دچار آسیب‌های مختلف می‌سازد و به گسترش بی اعتمادی در جامعه دامن می‌زند.
پژوهشم**458**1552
انتهای پیام /*