بزرگنمایی:

تبسم مهر - محمود پراش در گفتگو با ایسنا درباره‌ی عملکرد تیم ملی دوچرخه سواری در مسابقات پیست قهرمانی آسیا 2019 بیان کرد: فشار روحی که در طول مسابقات قهرمانی آسیا داشتم خیلی بیشتر از زمانی بود که خودم به عنوان ورزشکار در مسابقات شرکت می‌کردم. دوست داشتم ملی پوشان نتیجه بگیرند و نزدیک مدال هم بودند اما نشد. من خودم شاهد این بودم که چقدر رکابزنان ما تلاش کردند اما در نهایت دستشان از کسب مدال کوتاه ماند. خودم از سال 2014 به بعد در قهرمانی آسیا نبودم و واقعا کشورهای دیگر سرمایه گذاری فوق العاده ای کرده بودند حتی تایلند و هند. ما در بخش بانوان توقعی نداشتیم چون با توجه به نتایج سال قبل می‌دانستیم فاصله شان زیاد است. در بخش جوانان هم به ندرت مسابقه ای رفته بودند اما خب پشتوانه سازی را باید از یک جایی شروع کنیم و مورد حمایت قرار دهیم تا برای نفرات دیگر هم ایجاد انگیزه شود.
او ادامه داد: با این حال به نظرم به غیر از کره جنوبی که در بخش نیمه استقامت بسیار کار کرده ما با بقیه کشورها فاصله زیادی نداریم. البته من هم فرصت زیادی نداشتم و تنها 5 هفته با بزرگسالان تمرین کرده بودم. از طرفی کشورهای دیگر قبل از قهرمانی آسیا در چهار کاپ آسیایی شرکت کرده بودند در حالی که ما تنها مسابقات درون اردویی و لیگ را داشتیم. اگر ما هم نصف مسابقاتی که کشورهای دیگر می‌روند را برویم می‌توانیم مثل گذشته تیم اول آسیا باشیم. البته فدراسیون هم در این مدت تمام امکانات را در حد توان مهیا کرد اما خب بودجه فدراسیون هم محدود است.
پراش با اشاره به نیاز رکابزنان برای حضور بیشتر در مسابقات تاکید کرد: قبلا ما که در کاپ‌های جهانی شرکت می‌کردیم می‌دیدیم کشورهای اروپای غربی در طول مسابقه به هم کمک می‌کنند تا خودشان مدالها را بگیرند. در همین قهرمانی آسیا این مسئله را بین کشورهای شرق آسیا دیدم و آنها به هم کمک می‌کردند تا مدال‌ها به خودشان برسد. این همکاری روی کار ما تاثیر گذاشت و اگر ملی پوشان ما هم در مسابقات بیشتری شرکت کنند به آن پختگی می‌رسند تا با کمترین اشتباه در مسابقات شرکت کنند.
او ادامه داد: در این میان به حمایت کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش نیاز است. سالها گفته شده پیست چوبی درست می‌کنند اما دریغ از یک پیست چوبی که ساخته شود. رکابزنان ما با وجود این امکانات و زیرساختها باز هم دارند می‌جنگند. من نمی‌گویم اینکه مدال نگرفتیم کار، خالی از اشکال است اما به نظرم نقطه ای برای شروع قوی تربود چون ما با حداقل امکانات، با 5 هفته تمرین آن هم نه در پیست چوبی تا نزدیکی مدال رفتیم و در ماده تعقیبی تیمی هم رکورد ایران در شکستیم. البته قطعا جای کار دارد و این کار کردن نباید قطع شود. از طرفی باید ببینیم به ورزشکارانمان چه چیز داده ایم و در مقابل چه چیزی از آنها می‌خواهیم. الان بودجه فدراسیون محدود است و این در حالی است که کشورهای دیگر سرمایه گذاری زیادی روی دوچرخه سواری کرده اند و دوچرخه سواری جزو 2-3 رشته اول در این کشورها شده است. از این رو وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک اگر می‌خواهند دوچرخه سواری مانند سالهای قبل درخشش داشته باشد باید فدراسیون را حمایت کنند.
سرمربی تیم ملی در پاسخ به این پرسش که رقبای ایران در حال حاضر برای کاپ جهانی آماده می‌شوند و در مقابل رکابزنان ما بدون برنامه در خانه می‌مانند؟ تصریح کرد: اگر نتیجه می‌خواهیم نباید برنامه هایمان قطع شود در غیر این صورت اگر کار رها شود و بخواهیم فقط چند هفته کار کنیم دوباره شکست می‌خوریم. باید با برنامه کنار هم باشیم.
او در مورد اینکه گفته می‌شود دانشور در قهرمانی آسیا افت داشته است نیز گفت: دانشور رکابزن فوق العاده خوبی است. مشکلی که وجود داشت این است که او در مسابقات شرکت نکرد. ما ابتدا باید شرایط را مهیا کنیم بعد بگوییم رکابزنی افت کرده یا نه. از طرفی 24-25 سالگی سنی است که رکابزنان سرعتی تازه به قدرت و پختگی می‌رسند.
پراش در پایان گفت: کسانی که نقد می‌کنند باید نقدشان منصفانه باشد و حداقل خودشان در دوچرخه سواری و تیم ملی کاری انجام داده باشند. نقد منصفانه در جهت کمک به دوچرخه سواری باشد با روی باز می‌پذیریم و حتی اگر کسی پیشنهادی دارد دست او را به گرمی می‌فشاریم اما اگر کسی مغرضانه نقد کند نمی‌توانیم پذیرای آن نقد باشیم.
انتهای پیام
خبرنگار: آتنا خلیلی
دبیر خبر: علی فیض آسا