بزرگنمایی:
واکنش منتقدان و اهالی کشتی به ناکامی بزرگ ایران در رقابتهای جهانی مجارستان همچنان ادامه دارد و فعلا نوک پیکان انتقادات، «رسول خادم» رئیس مسعفی فدراسیون را نشانه رفته است.
بسیاری از منتقدان فدراسیون فدراسیون کشتی و سیاست های رسول خادم در طول سالهای اخیر، همواره از حجم سنگین تمرینات و برگزاری اردوهای پرتعداد سخن گفتند و معتقد بودند ملی پوشان کشتی نباید تا این حد زیر فشار تمرین و اردوهای خسته کننده باشند.
در همین راستا «علی اکبر حیدری» دارنده مدال برنز کشتی آزاد المپیک 1964توکیو در خصوص دلایل ناکامی کشتی ایران در رقابتهای جهانی مجارستان گفت: من به هیچ عنوان توجیه جوانگرایی در تیم ملی در رقابتهای جهانی را قبول ندارم، چراکه فدراسیون کشتی بیشتر از اینکه در ترکیب تیم ملی جوانگرایی کند، در بین مربیان و اعضای کادر فنی، دست به جوانگرایی زد. روش رسول خادم باید تغییر می کرد تا در مجارستان شاهد چنین اتفاقی نبودیم.
خانه کشتی شبیه بیمارستان شده است!
وی به حجم بالای تمرینات کشتی گیران در طول برگزاری اردوهای پرتعداد و طولانی در خانه کشتی اشاره کرد و گفت: متاسفانه خانه کشتی تهران برای ملی پوشان شبیه بیمارستان شده که روزی سه وعده غذا به آنها می دهد و کشتی گیران باید در طول روز دو یا سه نوبت تمرین کنند. این روند در دراز مدت برای روحیه کشتی گیران بسیار ضرر دارد. برگزاری اردوهای پرتعداد در عین حالی که کشتی گیران را اردو زده می کند ، هزینه های سنگینی هم دارد. این روند هم برای مربیان و هم برای کشتی گیران مطلوب نیست و حضور همیشگی در این تمرینات آنها را از روند طبیعی زندگی دور می کند. ضمن اینکه خانه کشتی شبیه مکانی شده بود که قرنطینه است و کسی حق ورود و خروج به آن را ندارد.کشتی گیران به واقع از اردوهای اینچنینی متنفر هستند که این موضوع در عملکرد آنها نیز به وضوح مشخص است.
ما در سالهای گذشته که خودمان در تیم ملی بودیم، بعد از رقابتهای انتخابی که با حضور مدعیان سراسر ایران برگزار می شد اردهای مشخص و کوتاه مدتی را داشتیم که اتفاقا بازده بسیار زیادی داشت و بیشتر برای هماهنگی کلی تیم بود. مثلا برای حضور در المپیک 3 ماه قبل از اعزام، برای رقابتهای جهانی 21 روز قبل از اعزام و همچنین برای تورنمنت های بین المللی حدود یک هفته قبل از اعزام به اردو می آمدیم. بدین ترتیب کشتی گیران در طول سال در همان شهر و دیار خود زیر نظر مربیان سازنده تمرین می کردند و مربیان هم انقدر به فکر حضور در اردوهای تیم ملی نبودند. مربیان سازنده سر جای خود و در باشگاه های شهرشان مشغول بودند و همه چیز روال طبیعی داشت، اما در سالهای اخیر روند کار کاملا تغییر کرده و مربیانی که که به اردوهای تیم ملی می آیند دیگر قید سازندگی در شهرهای خود را می زنند.
درب فدراسیون به روی منتقدان باز شود
حیدری با اشاره به اینکه سالهاست اهالی کشتی به ویژه منتقدان و کارشناسان و اهالی فن به هیچ عنوان نمی توانستند برای مطرح کردن مشکلات موجود با رئیس فدراسیون دیدار و گفتگو کنند، افزود: زمانی که این جماعت دلسوز و باتجربه کشتی نمی توانند حرف ها و نظرات خود را با رسول خادم در میان بگذارند، به سراغ رسانه ها می روند و حرفشان را رسانه ای می کنند. طبیعتا در همین روند مشکلاتی به موجود می آید و نه تنها مشکلات به قوت خود باقی می ماند بلکه جریانات حاشیه ای جدیدی هم شکل می گیرد. رسول خادم باید به این نکته توجه بیشتری می کرد که کشتی و سیاست های فدراسیون نیاز به یک بازنگری اساسی دارد.
مربیان تیم ملی هیچ اختیاری از خود ندارند
پیشکسوت کشتی کشورمان معتقد است مربیانی که در تیم ملی حضور دارند به هیچ عنوان از اختیارات و استقلال کافی برخوردار نیستند و همه چیز با نظارت مستقیم خادم اداره می شد. حیدری در ادامه گفت: وقتی عملکرد مربیان تیم ملی را در حال کُچینگ کشتی گیران در رقابتهای جهانی مجارستان و حتی مسابقات قبلی می بینیم به وضوح مشخص می شود که همه کاره کادر فنی رسول خادم بود. مربیان اختیاری از خود نداشتند و در واقع کسی که کچینگ کشتی گیران را انجام می داد شخص رسول خادم بودکه پشت صندلی مربی و از فاصله ای دورتر مشغول هدایت کشتی گیران بود. در واقع مربیان تیم ملی نقش «بادبزن» کشتی گیران را ایفا می کردند که در بین دو تایم کشتی، فقط به تر و خشک کردن آنها می پرداختند!
این روند به صلاح کشتی نیست
حیدری در پایان اظهاراتش از ادامه این روند اظهار نگرانی کرد و گفت: رسول خادم در طول سالهایی که به عنوان رئیس فدراسیون کشتی سکاندار این رشته بود، اقدامات مثبت و مفید فراوانی انجام داد اما باید قبول کرد که درب فدراسیون کشتی به روی همه باز نبود. کشتی نیاز به سیاست های جدید و تازه ای دارد. برنامه هایی که در طول این سالها هیچ سودی برای کشتی نداشت باید تغییر کند چراکه ادامه این روند واقعا نگران کننده است. بد نبود رسول خادم همه چیز را در معدود نفرات و اطرافیان خود خلاصه نمی کرد و از نیروهای باتجربه و تازه نفس دیگری هم استفاده می شد که بنا به هر دلیلی با فدراسیون کشتی زاویه پیدا کرده بودند. تاکید من بر حضور جوانان تازه نفس و متخصص در کنار مردان قدیمی و باتجربه عرصه کشتی است که بتوانند گوشه ای از کار را در دست بگیرند. متاسفانه مدتها تمام امور کشتی بر دوش تعدادی از افراد خاص گذاشته شده بود که این روند در درازمدت، نیرو و توان آنها را تحلیل داد. فدراسیون کشتی باید با کمک و همدلی افراد بیشتری فعالیت کند و بسیاری از چهره های منزوی و خانه نشین رو دوباره به کار گیرد.