بزرگنمایی:

تبسم مهر - اعضای انصراف داده از انتخابات اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در نشستی خبری اتهامات بی سابقه و عجیبی را علیه رئیس فعلی این اتحادیه مطرح کردند.

به گزارش خبرنگار مهر ، هفت نفر از کاندیداهای انتخابات اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران هفته گذشته با صدور نامه‌ای از حضور در این انتخابات انصراف دادند. مسعود پایدار مدیر انتشارات نشر کتاب دانشگاهی، عبدالعظیم فریدون مدیر نشر محراب قلم، محمد رضا توکل صدیقی مدیر نشر محراب قلم، سید عباس حسینی نیک مدیر نشر مجد و بازرس فعلی اتحادیه ناشران، یحی دهقانی مدیر نشر مبتکران و عضو هیئت مدیره اتحادیه ناشران، فرهاد تیمورزاده مدیر انتشارات تیمورزاده و فتح‌الله فروغی مدیر نشر شورا و عضو هیئت مدیره اتحادیه ناشران صبح امروز در نشستی خبری به تشریح علت این اقدام پرداختند.
در ابتدای نشست خبری توکل نایب رئیس فعلی اتحادیه در سخنانی با اشاره به سابقه 60 ساله این نهاد صنفی به عنوان دیرپاترین تشکل نشر در کشور و جایگاه والای آن عنوان کرد: لازم است که این تشکل دارای هیات مدیره ای با ظرفیت و رویکرد مثبت و مشارکت پذیر و تعاملی باشد به طوری که اتحادیه بتواند نقش فراگیر خود را در صنعت نشر ایفا کند. ما با چنین رویکردی در دوره قبل وارد هیات مدیره شدیم و چهار نفر از حاضران در این نشست توانستند در این دوره اتحادیه به خدمت رسانی مشغول شوند.
وی در ادامه با اشاره به دو مقطع دوساله از فعالیت اتحادیه در دوره جاری گفت: دوره اول، دوره دوساله خوبی بود و فعالیت و همگرایی مثبتی در هیات مدیره دیده می‌شد، اگر اختلاف نظری هم بود، با اجماع کارها به انجام می‌رسید و اقلیت نظر اکثریت را می‌پذیرفتند. در همین فضا بود که موضوعاتی مانند معافیت مالیاتی و بیمه تامین اجتماعی ناشران به سرانجام رسید و در چنین فضایی بود که پس از 10 سال دوری اتحادیه از مدیریت در برگزاری نمایشگاه کتاب از سال 94 و با اجماع آراء بار دیگر اتحادیه نقش خود را در برگزاری این رویداد به دست آورد. شورای تشکل‌های نشر ایجاد شد و کار به خوبی پیش رفت اما از سال 1395 و برگزاری سی امین دوره نمایشگاه، بخشی از هیات مدیره که در اقلیت قرار گرفته بود با ایجاد شورای تشکل‌ها مخالفت و آن را حذف و سعی کرد یک شرکت تعاونی تجاری را جایگزین اتحادیه در نمایشگاه کند.
نایب رئیس اول اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران ادامه داد: این اتفاق و اختلاف نظر اقلیت هیات مدیره با اکثریت با همراهی جمعی خارج از هیات مدیره شکل گرفت و فضا را چنان تنش آلود کرد که با مستمسک قرار دادن مسائلی مانند حضور دو تن از اعضای اکثریت هیات مدیره در شرکت خصوصی که در باغ کتاب فعالیت می‌کند و ایراد اتهامات مهم و ایجاد جو نفرت و دشمنی، فضایی ساخته شد که ما ناچار از سکوت و یا توضیحات حداقلی در آن شدیم. در چنین شرایطی احساس کردیم ادامه کار ما در هیات مدیره اتحادیه دشوار خواهد بود. به ویژه آنکه رفتارهایی مانند قائل شدن حق وتو برای رئیس اتحادیه از سوی خودش و معطل گذاشتن ابلاغ مصوبات هیات مدیره از سوی رئیس فعلی اتحادیه کار این تشکل را به بن بست کشانده بود.
توکل صدیقی ادامه داد: با مطرح شدن مسئله انتخابات در اردیبهشت ماه امسال ما تصمیم گرفتیم در آن ثبت نام کنیم با این امید که شاید کاندیداهایی را ببینیم که بتوانند هیات مدیره ای را شکل دهند که لااقل از بیرون تأثیرپذیر نباشد اما اتفاقاتی که در 5-4 ماه اخیر به شکلی شدیدتر رخ داد ما را به این نتیجه رساند که ماندن در این رقابت و ورود به چنین هیات مدیره ای مشکلی را حل نکرده و به نفع صنف نخواهد بود، در نتیجه به منظور ایجاد آرامش در صنف، تصمیم گرفتیم از آن خارج شویم.
انصراف از این انتخابات عقلانی‌ترین کار است
در ادامه این نشست خبری و در پاسخ به این سؤال اهالی رسانه که چرا از میان راهکارهای موجود برای حل مشکلات صنفی ساده‌ترین مسئله که انصراف از شرکت در انتخابات است انتخاب شد، یحیی دهقانی از اعضای هیات مدیره اتحادیه به پاسخگویی پرداخت.
وی عنوان کرد: این راه ساده‌ترین راه نیست اما راه درستی است. ما سه سال است که در هیات مدیره اتحادیه با تنش روبرویم و کار برای همه سخت شده است. فضا به سمت اتهام و توهین زنی رفته است و حرف هایی مطرح می‌شود که در 60 سال عمر اتحادیه سابقه نداشته است. یا باید به امید اینکه افرادی که بتوان به راحتی در کنار آنها منافع صنف را پیش برد شرکت می‌کردیم و اینکه با دیدن لیست فعلی و اطمینان به اینکه از این جمع هیات مدیره ای که بتوان با آن به تفاهمی دست یافت خارج نمی‌شود از انتخابات کناره گیری می‌کردیم.
دهقانی افزود: کار ما برای انصراف راحت نبود اما عقلانی نیست. ما در دو سال اخیر به این نتیجه رسیدیم که جمعی در خارج از اتحادیه می‌خواهند بر آن حاکم شوند و چون نمی‌توانند در اتحادیه و انتخابات آن شرکت کنند، گروهی را به داخل انتخابات و هیات مدیره می‌فرستند و حمایت می‌کنند. ما نمی‌توانیم این دخالت از بیرون را تحمل کنیم آن هم در تشکلی که سالهاست با همکاری و همفکری همه صنف نشر به راهش ادامه می‌دهد.
هدف مدیریت فعلی تنها ایجاد فضای دوقطبی است
در بخش دیگری از این نشست، پایدار از دیگر اعضای حاضر در نشست خبری نیز در سخنانی گفت: اکثریت فعلی هیات مدیره در دو سال اول فعالیت آن در اقلیت بودند اما بر اساس دموکراسی از تصمیمات تبعیت می‌کردند اما وقتی بر اساس اتفاقاتی، اقلیت آنها تبدیل به اکثریت شد، جریان مدیریتی در هیات مدیره پس زده شد و نهالی که تازه داشت پا می‌گرفت، به خشکاندن کشیده شد. ما به این نتیجه رسیدیم که باید قدر این نهال را دانست. نباید اجازه دهیم که چنین نهاد صنفی بزرگی با چنین کم تجربگی‌ها از بین برود. عجله ای که اقلیت اتحادیه برای پس زدن تشکل هایی که قانونا در مسائل صنفی وارد می‌شوند به خرج داده بود، قابل قبول نبوده و نیست و اینکه اقلیت فعلی با توجه به ارتباطات انواع و اقسام فشارها را برای همکاری نکردن با تشکل‌ها انجام می‌دهد، قابل پذیرش نیست. نمونه آن طراحی شورایی بود به نام شورای پیشکسوتان که گفتند هدف از تشکیل آن این بوده که مصوبات آن جای مصوبات هیات مدیره را بگیرد و در واقع راهی بود که برای تثبیت نظر اقلیت در هیات مدیره اندیشیده بودند. همه اینها تنها به دوقطبی کردن بیشتر اتحادیه منجر می‌شد.
وی ادامه داد: طرح موضوعی مانند ناشران عمومی و تخصصی و خلق بحران با آن، ما را متوجه کرد که نباید در این مسئله وارد شده و در آن نقشی داشته باشیم.
رئیس اتحادیه تنها به فکر وارد کنندگان کتاب است
در ادامه، یحیی دهقانی نیز که از اعضای هیات مدیره فعلی اتحادیه به شمار می‌رود در سخنانی گفت: می‌گویند عده ای هستند که در اتحادیه منافع خود را به صنف ترجیح می‌دهند، منظورشان ما هستیم ولی نمی‌دانم چرا هیچ مدرکی نشان نمی‌دهند که ما دیناری به نفع خودمان از صنف یا اتحادیه گرفته باشیم. وقتی کاندیداهای دوره یازدهم اتحادیه می‌خواستند به انتخابات وارد شوند، برنامه ای 18 ماده ای دادند که در بند یازدهم آن آمده بود یکی از کارهایی که به دنبال انجام آن هستیم، ایجاد انسجام میان تشکل‌های درون صنف نشر است، وقتی هم که به هیات مدیره وارد شدند در نامه ای به تاریخ اول دی ماه 88 با امضای هر 5 عضو شامل آقایان: کیائیان، همایی، جعفری یکرنگیان و رمضانی اعلام کردند که آماده ایم با تمام تشکل‌ها همکاری کنیم. وقتی هم که دوره کاری شان تمام شد در نامه ای خطاب به تمامی روسای انجمن‌های فرهنگی نشر خواستار آن شدند که نمایندگان این انجمن‌ها و اصناف در انتخابات پیش رو شرکت کنند اما در دوره فعلی رئیس اتحادیه پیش از هر چیزی به جای آنکه صحبت از انسجام کند، گفت تمام حوزه‌های مختلف نشر در اتحادیه باید منافع خودشان را دنبال کنند و ایشان نیز به تصریح خودش آمده بود تا از منافع انجمن متبوعش که انجمن ناشران کتاب‌های خارجی است، دفاع کند.
دهقانی ادامه داد: اولین مصداق این مسئله، موضوع بُن کارت‌های بخش بین المللی نمایشگاه بود که نظر صنف مبنی بر اینکه این بن کارت‌ها باید در همه بخش‌ها و نه فقط در بخش بین الملل قابل استفاده باشد را نپذیرفتند و با آن مخالفت کردند.
چرا تنها در این دوره اختلافات صنف شدید و دامنه‌دار شده است؟
در ادامه صحبت‌های دهقانی، عبدالعظیم فریدون نیز که از ناشران با سابقه حوزه کودک و نوجوان به شمار می‌رود، عنوان کرد: تا وقتی که اتحادیه و هیات مدیره آن در دست اقلیت موجود بود ما با آنها همراهی می‌کردیم اما همین که آن اقلیت اعمال نفوذ خود را از دست داد و به تصریح خودشان اتحادیه از دستشان خارج شد، ابتدا سعی کردند به طرح موضوع پیشکسوتان و اعمال نظر آنها به جای نظر هیات مدیره کارشان را پیش ببرند که شکست خورد. بعد موضوع شرکت «ماه پیشونی» را مطرح کردند و پس از آن به سراغ این رفتند که اتحادیه باید در اختیار ناشران عمومی باشد نه ناشران دیگر گروه‌ها و به همین بهانه‌ها سعی کردند اقلیت خود را مستقر و حاکمیت خود را استمرار بخشند. سوال ما این است مگر در دوره‌های قبل که نمایندگان تشکل‌های مختلف نشر در هیات مدیره بودند چنین اتفاقاتی رخ می‌داد؟ مگر مسئله حاکمیت و منافع اصناف صدمه دیده بود. پس این همه بداخلاقی‌ها برای چیست؟
فریدون ادامه داد: به ما می‌گویند استعفای شما نمایشی است. می‌خواهم بدانم چطور متوجه این موضوع شده اند. البته حقیقت در آینده روشن می‌شود و معلوم می‌شود شأن چه کسانی بوده است که چنین صحبت کنند.
پشت پرده مدیریت صنف نشر کیست؟
حسینی نیک نیز در ادامه صحبت‌های فریدون عنوان کرد: طبق قانون کشور ما هر کسی که با مجوز وزارت ارشاد اقدام به تولید کتاب می‌کند ناشر است. ناشران هم با هم اختلافی ندارند، منافع مشترکی میان همه آنها وجود دارد. چگونه است که دوستانی به این مسئله دامن می‌زنند که ناشران عمومی منافعی دارند که ناشران تخصصی مثلا دانشگاهی ندارند. این در حالی است که ناشران تخصصی به طور معمول بیشتر از ناشران عمومی با موضوعاتی مانند ممیزی گرفتار هستند و تازه مانند ناشران عمومی کتاب‌های تعبیر خواب و فالگیری هم چاپ نمی‌کنند.
وی در ادامه با طرح این سؤال که باید ریشه‌های این جدال را پیدا کرد، گفت: دعوا از جایی شروع می‌شود که عده ای واردکننده کتاب خارجی از ارشاد مجوز نشر می‌گیرند. در اتحادیه‌ها وارد می‌شوند و اتفاقاتی را رقم می‌زنند که برخی از آنها را می‌گویم.
ماجرای سود میلیاردی واردکنندگان کتاب در نمایشگاه کتاب بیست و هشتم
حسینی نیک افزود: در نمایشگاه بیست و هشتم کتاب، رئیس اتحادیه یعنی آقای آموزگار به عنوان نماینده اتحادیه در شورای سیاستگذاری نمایشگاه کتاب که مدیرعامل انجمن فرهنگی ناشران بین الملل که همان واردکنندگان کتاب هستند، انتخاب می‌شوند. ایشان طی چند ماه در وزارت ارشاد لابی می‌کنند که با همکاری وزارت علوم و دانشگاه‌های علوم پزشکی و دانشگاه آزاد پروژه ای را به پیش می‌برند. همایون امیرزاده مشاور وقت اجرایی معاونت فرهنگی نیز به این مسئله اقرار کرده که فریب ایشان را خورده و به اشتباه به ایشان نامه ای داده است که به عنوان نماینده وزارت ارشاد با وزارتخانه‌های علوم و این دانشگاه‌ها مذاکره کند. این مذاکره‌ها به منظور هزینه کرد 2.5 میلیارد یارانه وزارت ارشاد برای خرید کتاب‌های دانشگاهی به زبان لاتین انجام می‌شود. قرار بر این می‌شود که 50 درصد از هزینه کتاب‌ها را دانشگاه ها، 25 درصد از هزینه را وزارت ارشاد در قالب یارانه و 25 درصد را نیز واردکننده به عنوان تخفیف متقبل شوند. گردش مالی این اتفاق بیش از 12 میلیارد تومان تخمین زده شد، این در حالی است که هیچ کدام از کتاب‌های عرضه شده توسط این واردکنندگان با مجوز ناشران خارجی آنها نبود و مورد اعتراض آنها نیز قرار گرفت. از سوی دیگر در میان این آثار کتاب‌های منتشر شده آن سال نیز بسیار کم بود. نتیجه این است که رئیس فعلی به عنوان یکی از واردکنندگان کتاب از جایگاه صنفی خود برای نفع خود و تشکلش سوءاستفاده کرد. باید از ایشان بپرسید که آیا خاطرش هست آن سال در میان ناشران عمومی که تولیدکننده کتاب‌های دانشگاهی به زبان فارسی بودند چه عزایی برپا شد وقتی که هیچ یک از دانشگاه‌ها از تولیدات آنها برای کتابخانه‌های خود خرید نکردند و همه بودجه‌ها صرف کمک برای خرید کتاب‌های خارجی شد.
وی ادامه داد: از سوی دیگر این سؤال هم مطرح است که چرا کتاب‌های لاتین با قیمت‌های اروپا و آمریکا و نه قیمت‌های منطقه ای در ایران قیمت گذاری و فروخته شد.
حسینی نیک ادامه داد: خیانت دیگر رئیس فعلی اتحادیه ناشران و کتابفروشان در این بود که مبلغ اجاره بهای غرفه‌های بخش بین الملل را در همان نمایشگاه کاهش داد در حالی که آنها داشتند کتابهایشان را با قیمت منطقه اروپا و آمریکا و به صورت ارزی می‌فروختند. اینها را گفتم که بار دیگر تاکید کنم ما هرگز با ناشران عمومی عضو اتحادیه مشکلی نداشته ایم اما کسانی که منافع ویژه دارند و علیه ما هستند در واقع در حال کار کردن بر علیه منافع خودشان و صنف نشر هستند.
با کتابفروشان زد و بند شده است
در بخش دیگری از این نشست خبری و پس از آنکه فتح الله فروغی نیز عنوان کرد که دوقطبی کردن صنف نشر دستور کار فعلی رئیس اتحادیه است. ما در تصمیم خود برای انصراف از این انتخابات تأکید داریم و در اتاق اصناف نیز آن را اعلام خواهیم کرد، حسینی نیک بازرس قانونی اتحادیه بار دیگر تأکید کرد ما از مسئولیت فعلی خود استعفا نکرده ایم بلکه از حضور در انتخابات انصراف داده ایم. اتحادیه ما بیش از یک ماه است که جلسات هیات مدیره اش برگزار نمی‌شود و رئیس آن نیز رسما گفته است که حق وتو دارد و این گفته ایشان در صورت جلسه هیات مدیره ثبت شده است. ما این مسئله را به اتاق اصناف نیز گزارش کردیم ولی فایده ای نداشته است. مسئله اینجاست که از بیش از هزار و 200 عضو اتحادیه 570 نفر کتابفروش هستند و آقایان به روی کتابفروش‌ها کار ویژه کرده اند و میان خودشان به عنوان واردکننده کتاب و کتابفروشان منافع مشترک ایجاد کرده اند. از سوی دیگر خیلی از همکاران انجمن‌های نشر عضو اتحادیه نیستند و می‌دانیم که طبق قانون برای فعالیتشان اجباری برای عضویت در اتحادیه ندارند، در نتیجه موضع بسیاری از اصناف نشر در این انتخابات به ضعف کشیده شده است.
مدیر نشر چشمه پشت پرده همه این اتفاقات است
بازرس قانونی اتحادیه ناشران و کتابفروشان در ادامه از حسن کیائیان مدیرفعلی نشر چشمه به عنوان فرد پشت پرده تمامی این اتفاقات یاد کرد و گفت: او به دلایل سیاسی امکان حضور در انتخابات اتحادیه را ندارد در نتیجه کسانی را سازماندهی می‌کند تا در این انتخابات شرکت کنند و تنها از او حرف شنوی داشته باشند. جالب است بگویم همین افراد حرف شنو که ریاست فعلی اتحادیه و اقلیت هیات مدیره را در اختیار دارند، چهار سال است به نمایندگی از اتحادیه در نمایشگاه‌های بین المللی کتاب از جمله نمایشگاه فرانکفورت شرکت می‌کنند و نه تنها یک صفحه گزارشی از آنچه که به نمایندگی از صنف انجام داده اند منتشر نکرده اند که شاهد بوده ایم که تنها به امور شخصی خود پرداخته اند.
حسینی نیک به مورد دیگری از تخلفات رئیس اتحادیه در نمایشگاه بیست و نهم اشاره کرد و گفت: با هماهنگی ایشان در آن دوره اعلام کردند که اساتید دانشگاه می‌توانند بین 400 تا 600 هزار تومان فقط کتاب خارجی بخرند و ما خیلی تلاش کردیم تا توانستیم جلوی این کار را بگیریم. سال بعدش در نمایشگاه کتاب که با افزایش قیمت دلار همراه بودیم شاهد بودیم که این ناشرنماهای واردکننده کتاب چند میلیارد تومان مابه التفاوت کتاب هایی که مدعی فروشش بودند را از وزارت ارشاد و موسسه نمایشگاه‌ها دریافت کردند، در حالی که گزارشی که در همان موقع در مطبوعات منتشر شد حاکی از آن بود که انبارهای کتاب‌های وارداتی نمایشگاه خالی است و آنچه هم که فروش رفته بود کتاب‌های قدیمی آنها بود. از فعالیت این گروه این را هم بدانید بد نیست که در نمایشگاه بیستم سه نفر از آنها به عنوان واردکننده کتاب با ارائه اسناد جعلی بیش از یک میلیون دلار ارز دولتی دریافت کردند اما مشخص نشد که چه کتابی وارد شده و فروخته شده است.
این فعال صنفی نشر با اشاره به حواشی ایجاد شده پیرامون دعوت میشل کلمن رئیس اتحادیه جهانی ناشران در غرفه ایران در نمایشگاه کتاب فرانکفورت سال گذشته گفت: آقای کلمن در آن نشست گفت که دوستان آمریکایی اش به او می‌گویند کتابی که ما دوشنبه منتشر می‌کنیم در ایران روز چهارشنبه منتشر می‌شود و بر استناد همین او ناشران ایرانی را دزد خواند و به آنها توهین کرد. حرفی که او زد و توهینی که او کرد تنها توهین به ناشران آموزشی نیست بلکه توهین به صنف نشر ایران بود اما چه کسانی از این اتفاق خوشحال شدند، چرا یکی از ناشران به اصطلاح عمومی که بدون کپی رایت کتاب منتشر می‌کند ناراحت نشد؟ یعنی به آنها توهینی نشده است.
ادعای جعل نامه اتاق اصناف از سوی رئیس اتحادیه
در ادامه این نشست خبری یحیی دهقانی عضو هیات مدیره اتحادیه ناشران نیز به ارائه بخش دیگری از تخلفات رئیس فعلی اتحادیه ناشران پرداخت و گفت: بیستم شهریورماه امسال نامه ای از وزارت ارشاد به اتحادیه می‌آید که در آن خواسته شده نماینده اتحادیه برای حضور در شورای سیاستگذاری نمایشگاه معرفی شود. دو روز پس از آن در جلسه هیات مدیره اتحادیه صحبتی از این نامه به میان نمی‌آید و ما پس از آن متوجه می‌شویم که چنین نامه ای به اتحادیه فرستاده شده است، در نتیجه در جلسه بعدی در مورد آن تصمیم گرفته می‌شود و به اتفاق اکثریت آراء، بنده به عنوان نماینده انتخاب می‌شوم. آقای آموزگار به عنوان رئیس اتحادیه این مصوبه را تا بیستم آبان ماه به وزارت ارشاد نمی‌فرستد. تصورش این بود که چون در پنجم آبان ماه امسال اعتبارنامه اعضای فعلی هیات مدیره تمام می‌شود، اگر این نامه را بعد از آن ارسال کند می‌تواند مدعی شود که ما دیگر در اتحادیه سمتی نداریم، در حالی که طبق مکاتبه ای که ما با اتاق اصناف داشتیم، جایگاه حقوقی ما تا زمان برگزاری انتخابات بعدی پابرجا بوده است.
دهقانی ادامه داد: این ماجرا گذشت تا احکام اعضای شورا ابلاغ شد الا حکم نماینده اتحادیه، پیگیری ما نشان داد که رئیس اتحادیه نامه ای جعلی را به معاونت فرهنگی وزارت ارشاد ارائه کرده اند که باعث شده حکم ما ابلاغ نشود. ماجرا از این قرار بود که نامه نگاری بازرس اتحادیه با اتاق اصناف در مورد فعالیت اعضای هیات مدیره و شورای تشکل‌ها با این پاسخ مواجه شده بود که نمایندگان قبلی به کار خود تا انتخابات ادامه دهند اما نگفته بود منظور از نمایندگان قبلی کدام نمایندگان هستند، نماینده سال قبل که من بودم یا نماینده قبلترش.
رئیس اتحادیه این نامه را با دو رونوشت جعلی به وزارت ارشاد ارسال کرده بود. وقتی ما متوجه این مسئله شدیم و آن را به اطلاع رئیس اتاق اصناف و وزارت ارشاد رساندیم، آن موقع حکم بنده را ابلاغ کردند. حالا شما بگویید ما باید با این بداخلاقی‌ها چه کنیم؟ بنزین روی خود بریزیم و خودمان را آتش بزنیم یا اینکه بمانیم و به هر قیمتی کار کنیم.
رانت‌خواران مدعی پاکدستی شده‌اند
محمدرضا توکل صدیقی نیز در ادامه به بخش دیگری از بی اخلاقی‌های رئیس اتحادیه در موضوع باغ کتاب پرداخت و گفت: از قدیم برای بسیاری از ناشران کشور مسئله داشتن ویترین کتاب مهم بوده است. ما در انجمن ناشران کودک و نوجوان به این مسئله فکر کردیم و وقتی که از سال 1389 مسئله ایجاد باغ کتاب عنوان شد، به آقای اشعری که مدیر این پروژه بود مشاوره دادیم و ایشان نیز قول دادند که امکان استفاده از آن را برای ما فراهم کنند. در سال 1391 آقای دهقانی به هیات مدیره اتحادیه موضوع امکان استفاده از باغ کتاب را اعلام می‌کنند. نمایندگانی هم می‌روند و با این پاسخ روبرو می‌شوند که باید برای بهره برداری طرح بدهند که این کار را نمی‌کنند اما ناشران کودک و نوجوان این کار را می‌کنند و حاصلش را می‌بینید.
توکل صدیقی ادامه داد: سیدمجید حسینی رئیس وقت باغ کتاب می‌گفت من دلم نمی‌خواهد اینجا را به شما بدهم، چون شما با آقای اشعری نشست و برخاست دارید. انجمنتان که طبق قانون نمی‌تواند کار اقتصادی انجام دهد پس باید در قالب یک شرکتی در مزایده شرکت کند و بعد هم برای مزایده قیمتی را مطرح کردند که به خیال خودشان ما کنار بکشیم. نشان به آن نشان که هیچکس حتی نمایندگانی که آقای کیائیان برای در اختیار گرفتن این بخش در آن مزایده شرکت داده بود هم جرأت نکردند رقم را بپذیرند، شرکت ما اما آن را پذیرفت و الان نیز حدود 300 میلیون تومان در ماه هزینه فروشگاه ما در باغ کتاب است اما خدا را شاکریم که از این فروشگاه استقبال می‌شود و تجربه موفقی بوده است.
وی ادامه داد: ما برای این کار ریالی وام و تسهیلات نگرفته ایم و در همین پنجشنبه آتی شعبه دوم آن را هم در بندرعباس با هزینه کرد 2.5 میلیارد تومان تأسیس می‌کنیم اما آقایان بگویند که ماجرای تأسیس شرکت پخش پکا در سال 1376 چگونه انجام شد. از آن وام 250 میلیون تومانی بگویند که برای خرید مکان آن ملک که در اختیار یک قنادی بود، دریافت کردند. از وام بلاعوض یکصدمیلیون تومانی وزارت ارشاد بگویند یا وام‌های 50 میلیون تومانی دیگری که گرفته اند و در نهایت هم ملکی را که 325 میلیون تومان خریده بودند چند سال بعد 2 میلیارد تومان فروختند و همان ملک امروز بیش از 30 میلیارد تومان ارزش دارد، حالا بگویند رانت خوار ما هستیم یا آنها؟ ما شرم و حیا نداریم یا آنها؟
از اتاق اصناف هم کاری ساخته نیست
در پایان این نشست خبری سیدعباس حسینی نیک در سخنانی گفت: شکی نداریم که ذهنیت و فضای فعلی موجود در اتحادیه و ریاست اتحادیه برای خدمت رسانی نیست. دولت، وزارت ارشاد و اتاق اصناف هم اعلام کردند که از صنف نشر ناامید شده اند و هنوز هم شاهدیم که این اعمال نفوذهای بیرونی نمی‌گذارد اتفاقی در اتحادیه بیفتد. من بیش از 15 بار تخلفات رخ داده را به اتاق اصناف گزارش کردم اما تصمیم گیری در اتاق اصناف نیز به سبک و سیاق رئیس اتحادیه ناشران است. ایشان کار را به جایی رسانده که دیگر حتی در جلسه آخر هیات مدیره اجازه تغییر دستورجلسه را هم به اعضا نمی‌دهد.
دهقانی در تکمیل صحبت‌های حسینی نیک گفت: دو اتفاق در پیش است، یا یک هیات مدیره موفق روی کار می‌آید که ما هم از آن منتفع می‌شویم و یا چنین اتفاقی نمی‌افتد که متأسفیم و می‌دانیم که به نفع ما نیست.