یاسر رجبعلی سرامیست و عضو هیات داوران رشته سفال و سرامیک سیزدهمین جشنواره هنر‌های تجسمی فجر درباره کیفیت آثار سرامیکی این دوره از جشنواره، گفت: به نظر من کیفیت آثار خیلی خوب نبود. نیمی از آثار که در ارزیابی اول حذف شدند و تعداد زیادی هم وقتی از نزدیک دیده شوند حذف خواهند شد. در کل نسبت به جشنواره‌ها و رویداد‌های قبلی سفال و سرامیک که آخرین آن‌ها دوسالانه سرامیک بود یا دوسالانه دانشجویی دستان که سال گذشته برگزار شد، انتظار میرفت که هم تعداد و هم کیفیت کار‌ها خیلی بهتر باشد.

وی با بیان اینکه 40 اثر به مرحله دوم رسید، افزود: طبیعتا این 40 اثر کیفیت بهتری داشتند، اما ما از روی تصویر داوری کردیم، این در حالی است که تصویر در سرامیک خیلی برای بررسی قابل اعتنا نیست و آثار حتما باید از نزدیک دیده شوند.

داور رشته سفال و سرامیک درباره معیار‌های قضاوت خود، بیان کرد: یکی از معیار‌های مهم در داوری سرامیک، بحث تکنیک و توانایی اجراست. به طور مثال در نگاه اول شاید ابعاد یک کار بزرگ باشد، اما ممکن است خالق آن اثر، از نظر تکنیک، مهارت و یا توانمندی، خیلی قوی نباشد. از طرفی آثار باید لعاب متفاوت و فرم درست داشته باشند. همچنین ساز و کار درونی اثر برای من بسیار مهم است. وجه بیانگری، ارتباط بین اثر، نوع اجرا، استیتمنت و... در اولویت قرار دارد.

وی درخصوص عملکرد و تاثیر جشنواره تجسمی فجر در این سال‌ها، گفت: فکر میکنم در گذشته، جشنواره فجر جشنواره مهم تری بود. باتوجه به اینکه دوسالانه‌های سرامیک چندین سال برگزار نشدند، جشنواره فجر، تنها سکو برای هنرمندان سرامیک بود تا کمی بهتر دیده شوند. البته باتوجه به اینکه دوسالانه سرامیک به تازگی برگزار شده است، شاید یکی از دلایل کیفیت نازل آثار جشنواره فجر همین باشد. اما به هرحال برای دوستانی که آماتور هستند، فرصت خوبی است.

رجبعلی با بیان اینکه در گذشته رشته‌ها تفکیک نبودند، اظهار کرد: در دوره‌های پیشین جشنواره تجسمی فجر، آثار در کنار هم داوری میشدند و بخش بندی نبود. حتی نمایشگاه آثار هم به صورت متمرکز در موزه هنر‌های معاصر تهران برگزار میشد. یعنی آثار مجسمه در کنار کاریکاتور قرار می‌گرفت. به نظرم این قالب برگزاری، درست‌تر بود و اتفاقا در آن سال‌ها کیفیت کار‌ها هم بالاتر بود. شاید این نحوه برگزاری بتواند گفتگوی بین هنر‌ها را پررنگ‌تر کند.