در حالی که به نیم فصل اول لیگ بیستم فوتبال نزدیک می‌شویم؛ شاهد رفتار‌های غیر حرفه‌ای بازیکنان و مربیان و مصاحبه‌های تند آن‌ها علیه یکدیگر در داخل و بیرون از زمین مسابقه هستیم. البته برخی در صفحه مجازی خود نیز مطالب طعنه آمیزی منتشر می‌کنند.

به هر حال در عرصه رسانه و زمانی که هنوز شبکه‌های اجتماعی بین مردم رواج پیدا نکرده بودند؛ برخی از رسانه‌ها سیاست‌هایی را در پیش می‌گرفتند که بر اساس آن‌ها مخاطبان ویژه‌ای را جذب کنند و اخباری در این رسانه‌ها پوشش داده می‌شدند که اخبار زرد نام داشتند؛ اخباری که صرفه نظر از متن به حاشیه توجه داشتند. در آن دوره  برخی از ورزشکاران بدون اطلاع از سیاست  این رسانه‌ها به دام افتاده و اظهار نظر‌هایی  می‌کردند که در رسانه‌های  یاد شده به تولید اخبار زرد منتهی می‌شدند.  

با ترویج شبکه‌های اجتماعی بین مردم، شاهد رساندن خوراک قابل توجهی به رسانه‌های زرد هستیم. رسانه‌هایی که دیگر برای پیدا کردن سوژه‌های خبری نیاز به تلاش و جستجو ندارند و کافی است یک دور صفحات مجازی مربوط به بازیکنان و صحبت‌های آن‌ها پیش و پس از بازی‌ها را مرور کنند تا با کلکسیونی از سوژه‌های زرد مواجه شوند. سوژه‌هایی که دیگر به حدی زیاد شده‌اند که در حال تبدیل شدن از حاشیه به متن هستند.  

تقریبا در هر بازی از لیگ برتر فوتبال، شاهد اظهارات جنجالی از سوی مربیان و بازیکنان هستیم که بدون توجه لب به سخن می‌گشایند و همین افراد، بدون دانش، کمترین سواد رسانه‌ای و اعمال نظارت از سوی باشگاه‌های خود در بعد وسیع‌تری در فضای مجازی همین رفتار‌ها را تکرار می‌کنند.  

نظارت چندانی روی رفتارهای بازیکنان در فضای مجازی نمی شود

باشگاه‌های فوتبال در ایران و در طول سال‌های اخیر، آن گونه که باید نظارت چندانی روی رفتار  بازیکنان  خود در فضای مجازی ندارند و همین موضوع باعث می‌شود تا بازیکنان جوان با هر قصد، هدف و بدون هیچ محدودیتی و هر جا که دلشان می‌خواهد، حرف‌های خود را منتشر کنند.

چرخه معیوبی که درباره آن صحبت می‌کنیم؛ سال‌ها است که فوتبال ایران را در برگرفته و به سمت ترویج بی اخلاقی پیش می‌برد.  

زمانی که بازیکن مقابل گیرنده‌های تلویزیونی و رسانه‌های شنیداری و  مکتوب قرار می‌گیرد؛ شاید بتوان محتوایی از صحبت‌هایش  را منتشر نکرد؛ اما با چند کلیک ساده در فضای مجازی، بازیکنان می‌توانند جنجال‌هایی ایجاد کنند که هزاران و شاید میلیون‌ها هوادار را به جان هم می‌اندازد.  

بی اخلاقی ها در فضای حقیقی به اوج خود رسیده اند 

فارغ از فضای مجازی شاهد هستیم که در فضای حقیقی هم بی اخلاقی‌ها به اوج خود رسیده اند. علاوه بر این، اظهار نظر‌های بی محابای مربیان درباره داوران و مصاحبه بازیکنان علیه رقیب یا مدیران تیم‌های سابق و فعلی خود زمانی اتفاقی عجیب به نظر می‌رسیدند؛ اما این مسائل به امری رایج تبدیل شده اند.  

با توجه به این که موضوع یاد شده از لحاظ کمی به طور کامل عادی شده است؛ شاهد بالا رفتن سطح بی اخلاقی‌ها هستیم. به عبارتی ترس، اخلاق و رعایت کسوت که زمانی مانع از گفتن خیلی از مسائل می‌شدند؛ امروز به فراموشی سپرده شده اند و به طور دقیق نباید انتظار نظارت و برخورد قاطعانه از سوی مسئولان را داشته باشیم؛ چرا که متاسفانه چنین رفتار‌هایی به طور کامل رنگ و بوی عادی به خود گرفته اند و دیگر غیر عادی به نظر نمی‌رسند.

لیگ برتر فوتبال ایران در حالی وارد دوره بیستم خود شده است که از لحاظ فنی و زیرساختی، هیچ شباهتی با نمونه‌های خارجی خود ندارد.

شاید برای این کمبود‌ها توجیهی وجود داشته باشد؛ اما برای بی اخلاقی‌های رایج امروزه نمی‌توان بهانه‌ای داشت. در چنین شرایطی انتظار از باشگاه‌ها این است که نظارت روی برخی از مسائل را بالاتر ببرند. البته این انتظار با توجه به رفتار‌های عجیب مدیران ورزشی که خود همراه با بازیکنان اظهارنظر‌هایی جنجالی در فضای مجازی و رسانه‌ها می‌کنند، توقع بسیار بیجایی است.

البته مشخص است که تا زمانی که باشگاه‌ها به این موضوع ورود و در جهت اصلاح رفتار‌های نکوهیده یاد شده، تلاش نکنند؛ در نهایت نمی‌توانیم انتظار بهبود شرایط را داشته باشیم.

جدال در کنار زمین از زمان کی‌روش به فوتبالمان سرایت کرد 

فرشید طالبی، بازیکن سابق فوتبال درباره این مطلب گفت: زمانی که بازی می‌کردم، موبایل‌ها را از ما می‌گرفتند تا وارد فضای حاشیه‌ای نشویم؛ اما به نظرم اکنون باید موبایل‌ها را از دست مدیران و مربیان بگیرند که بعضی از آن‌ها در فضای مجازی تنش زا هستند. متاسفانه جنگ در کنار زمین مسابقه از زمان کی‌روش به فوتبال ما سرایت کرده است. به نظرم کنار زمین مسابقات ما آن قدر متشنج است که دپارتمان داوری هم نمی‌تواند این موضوع را مدیریت کند.  

او ادامه داد: فوتبالیست‌ها همانند افراد جامعه عصبی می‌شوند. تنش از کنار زمین مسابقه به داوران و بازیکنان منتقل شده است. البته هیچ فردی هم به درگیری‌ها ورود نمی‌کند و خلاء این مسئله که کالبد شکافی صورت نمی‌گیرد را احساس می‌کنیم. فوتبال ما از فرم ایده آل و نرمال خود خارج شده است و دعوا و درگیری را بین بازیکنان مشاهده می‌کنیم.  

فضای تشنج زا در جامعه به ورزش سرایت کرده است 

طالبی بیان کرد: شانس آورده‌ایم که هواداران در ورزشگاه‌ها نیستند. وظیفه کمیته انضباطی است که برخورد مناسبی با درگیری‌ها داشته باشد. با توجه به این که تماشاگران در ورزشگاه‌ها حضور ندارند، به نظر می‌رسد بازیکنان با ایجاد تنش قصد دارند که به جذابیت فوتبال کمک کنند و اتفاقات حاشیه‌ای را نیز هیچ شخصی مدیریت نمی‌کند. فضای تشنج زا در جامعه به ورزش کشورمان رخنه کرده است و همه عصبی هستند.  

بازیکن سابق فوتبال گفت: در حال حاضر مبلغ قرارداد یک سال بازیکنان به اندازه رقم قرارداد کل فوتبال من است. این موضوع اصلا ایرادی ندارد، چون فوتبال حرفه‌ای است. البته نظارتی بر رفتار‌های بازیکنان صورت نمی‌گیرد و این موضوع جای بحث دارد. شاید بازیکن سالاری در فوتبالمان رواج یافته است. مدیران فوتبال اسیر فضای مجازی هستند و همین موضوع به مدیران فشار می‌آورد تا آن‌ها  مربیان و بازیکنان خود را تغییر بدهند.

ابراهیم قاسمپور، کارشناس فوتبال کشورمان در این باره گفت: موضوع بی اخلاقی ها به فرهنگ ما برمی گردد که تیم های ما تحمل شکست را ندارند. خودمان هم مقصر هستیم که شکست ها را تقصیر داوران می اندازیم و نبود امکانات را دستاویز بی اخلاقی ها قرار می دهیم.