به گزارش تبسم مهر محمدرضا اسدی، به موضوع بحران کرونا و خدمات توانبخشی اشاره کرد و افزود: هر آنچه درباره بیماری کرونا تا کنون بیان شده حاکی از تاکید بر پیشگیری، درمان، برون رفت و نجات از آن بوده که این خود نقش مهمی در فائق آمدن بر این وضعیت بی بدیل جهانی داشته و دارد.
وی ادامه داد: این بحران خود در این دوران به تنهایی خیلی از حرفه‌های مرتبط با سلامت از پیشگیری تا درمان و نجات از این بیماری را عمیقاً تحت الشعاع خود قرار داده است، به طوری که در تمامی مراحل هم بر فشارها و انتظارات عموم بر حرفه‌های مرتبط با سلامت افزوده و هم هزینه‌های مربوط با فعالیت‌های آن را بیش از گذشته بر دوش این گروه قرار داده است.
نایب رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران، تاکید کرد: از جانفشانی‌های پزشکان و پرستاران و کادر درمان گرفته تا همکارانی که در حیطه توانبخشی به جامعه‌ای با خطرپذیری بیشتر مانند افراد دارای معلولیت و سالمندان خدمت می‌کنند.
وی افزود: اما آنچه که مهم است و نباید از آن غافل شد ذکر این نکته است که اگر چه در مسیر شکست و نابودی این درد عالم گیر اولویت بر برنامه‌های پیشگیری از ابتلاء و اقدامات درمانی است ولی اگر از همین حالا به فکر برنامه ریزی پس از فائق آمدن از این بحران نباشیم که به طبع برنامه ریزی بلند مدتی را می‌طلبد، بی شک مشکلات عدیده ای در ادامه حیات برخی از رشته‌های مرتبط با سلامت را به دلیل مشکلات اقتصادی حاکم بر جامعه که مراجعین به این رشته‌های مهم حوزه سلامت و توانبخشی را بیش از پیش تحت تأثیر خود قرار می‌دهد، با سختی و تهدید ورشکستگی مواجه خواهد کرد.
اسدی گفت: دفاتر کار، مؤسسات، کلینیک‌ها و مراکز توانبخشی در این بحران بیش از سایر حرفه‌های پزشکی و سلامت متحمل خسارت زیادی شدند زیرا این خسارت از زوایای خاص و متعددی بر ادامه فعالیت آنان تأثیر گذاشت.
وی توضیح داد: از یک سو هزینه‌های عمومی ضدعفونی نمودن فضای فیزیکی درمان، وسایل توانبخشی پر کابرد و پرتعداد و مصرف زیاد دیگر وسایل لازم درمانی و همچنین تجهیزات پیشگیری مثل ماسک، شیلد، دستکش و…، و از سوی دیگر مشکلات اقتصادی اکثریت مراجعین به این خدمات که از جامعه دردمند افراد دارای معلولیت و سالمندان هستند و عمیقاً تحت تأثیر شرایط بد اقتصادی ناشی از بحران کرونا قرار گرفتند که نتیجه آن، توجه به امرار معاش، تأمین مایحتاج ضروری زندگی‌شان و حذف یا کمرنگ نمودن اولویت درمان و توانبخشی عزیزانشان به ناچار است را برگزیدند که این هم عاملی برای کاهش مراجعه به این واحدهای توانبخشی است.
اسدی گفت: این در حالی است که می‌دانیم افراد به طور یکسان در معرض بیماری و نتایج ناخواسته این اپیدمی قرار نمی‌گیرند و اگر مشکلات عدیده اقتصادی بزرگ‌ترین اقلیت جامعه رفع نگردد و اولویت‌های درمان و توانبخشی این گروه که به ناچار و ناخواسته حذف شده، بی پاسخ بماند می‌تواند خساراتی جبران ناپذیر به این افراد وارد سازد و ادامه درمان را به هزینه‌های بیشتر میسر سازد.
وی ادامه داد: عدم توانایی ادامه درمان و توانبخشی بسیاری از سالمندان دارای معلولیت که به واسطه این بحران تشدید هم شد به جز نگرانی‌هایی که از سوی این گروه در پی خواهد داشت در آینده نه چندان دور موجب عدم توانایی ادامه فعالیت مؤسسات، دفاتر و مراکز توانبخشی شده به گونه‌ای که حتی در پرداخت اجاره بها و حقوق پرسنل با مشکل جدی مواجه خواهند شد و در شیب تند ورشکستگی قرار خواهند گرفت.
نایب رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران، گفت: شاید راه حل های مختلف در این شرایط بحرانی بتواند با توجه به قوانین موجود و نیازهای اساسی به وجود آمده در فعالیت‌های حرفه‌های سخت و دشوار توانبخشی مثل کاردرمانی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی، ارتوپدی فنی، شنوایی شناسی و بینایی سنجی در نظر گرفت که مهم‌ترین آن تأمین اعتبار لازم در ماده 6 قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت است و لزوم بیمه شدن فعالیت‌های توانبخشی افراد دارای معلولیت که خود بزرگ‌ترین اقلیت یک جامعه را تشکیل می‌دهند.
وی افزود: نوشدارویی که این بار می‌شود قبل از مرگ سهراب تجویز کرد و با آن حال دو بیمار (درمانجو و درمانگر) را بهبود بخشید، همان احیای بیمه رشته‌های توانبخشی به خصوص بیمه کاردرمانی و گفتاردرمانی بوده و دیگر نوش داروی شفابخش، تعیین تعرفه واقعی خدمات این رشته‌ها است که در زمان حیاتشان تجویز گردد.