چاپ

تبسم مهر - در حالی که به شدت نگران ابتلای فوتبالیست‌ها و فوتبال‌دوست‌ها به ویروس کرونا بودیم، ویروس شکایت به جان فوتبال ایران افتاد.

خبرورزشی / مهدی هژبری؛ فقط کافی است آنچه طی 48 ساعت اخیر میان پرسپولیس و سپاهان گذشت را مرور کنید... همه می‌خواهند از هم شکایت کنند؛ سپاهان از پرسپولیس، قلعه‌نویی از انصاری‌فرد، باشگاه پرسپولیس از قلعه‌نویی و سپاهان، اصفهانی‌ها از میناوند، پرسپولیسی‌ها از فتاحی سرپرست سپاهان، سپاهانی‌ها از جلال مرادی و مسعود مرادی...
سپاهان و پرسپولیس آن دیداری که می‌توانستند در نقش جهان برگزار کنند و در غیاب تماشاگران مشتاق، لااقل بینندگان تلویزیونی را به وجد بیاورند، به رسانه‌ها کشاندند و کیلومتر‌ها دورتر از زمین چمن سرگرم دعوا با هم شدند. هر چند پایان اکثر این دعوا‌ها و شکایت و شکایت‌کشی‌ها، سازش میان اهالی فوتبال و رضایت یکی از طرفین با پادرمیانی بزرگتر‌ها و یا میانجیگری دوستان مشترک است، اما همین تهدید به شکایت هم چهره فوتبال ایران را نزد افکار عمومی تخریب می‌کند. این فوتبال به اندازه کافی در نگاه جامعه، پرخاشگر، عصبی، پرتنش و متأسفانه مافیایی و حتی فاسد به نظر می‌آید و دیگر نیاز نیست دوستان این چهره آلوده و آشفته را از فوتبال بسازند. بیرونی‌ها به اندازه کافی فوتبال را می‌زنند و داخلی‌ها به جای آنکه روی زخم‌های فوتبال مرهم بگذارند، دعوا‌های کوچک را تبدیل به جنجال‌های بزرگ می‌کنند تا منتقدان فوتبال قیافه حق به جانب بگیرند و بگویند دیدید این فوتبال غیر از بداخلاقی، بددهنی و بدآموزی چیزی ندارد و آن را باید تعطیل کرد؟