دولت «جورج دبلیو بوش» در سال 2002 جنگ تهاجمی خودعلیه عراق را آغاز کرد و اکنون هفده سال از شروع این جنگ مخرب می‌گذرد. این جنگ فقط به علت نابودی سلاح‌های کشتار جمعی دولت صدام و اتحاد آن با گروه‌های تروریستی نبود، بلکه هدف اصلی آن استقرار آزادی و دموکراسی برای مردم عراق بود که به خاطر براندازی دیکتاتور خود باید از ایالات متحده امریکا قدردانی می‌کردند. با ادامه حضور امریکا در عراق پس از صدام نه تنها امریکا آزادی و ثبات را برای مردم این کشور به ارمغان نیاورد بلکه باعث شد مردم این کشور بیشتر احساس ناامنی کنند. بنابراین مردم عراق نه تنها قدردان امریکا نیستند بلکه آن را مسبب نگرانی‌ها و ناامنی‌های خود می‌دانند.
در واقع با حمله امریکا به عراق جنگ فرقه‌ای داخلی در این کشور شکل گرفت، تروریست‌هایی مانند داعش در این کشور ظهور کردند و آرامش از مردم عراق سلب شد. بنابراین اکثر عراقی‌ها حضور سربازان امریکایی در عراق را اشغال نظامی خارجی قلمداد می‌کنند. بعد از گذشت هفده سال روشن است که حضور مداوم نظامی ایالات متحده آمریکا در عراق اشغال نظامی است. دولت ترامپ هنوز جهت کمک به مردم عراق لفاظی می‌کند و علی رغم اینکه دولت و پارلمان عراق خواستار خروج امریکا از این کشور هستند، ترامپ مخالف ترک عراق است.
رئیس جمهور ترامپ تا جایی پیش رفته است که عراق را به علت مخالفت با ادامه حضور نظامی امریکا در عراق با تحریم‌ها تهدید می‌کند. در پی تصویب طرح خروج نیروهای امریکایی از عراق در پارلمان عراق، ترامپ گفت: «اگر عراق خواستار خروج نیروهای آمریکایی است این اقدام به صورت دوستانه انجام نمی‌شود؛ ما تحریم‌هایی علیه آنها اعمال خواهیم کرد که قبلاً مشابه آن را هرگز ندیده‌اند، و تحریم‌های ایران در همسایگی آن هم چیز کوچکی خواهد بود.»
اشغال نظامی خارجی ذاتاً بد است و اینکه ایالات متحده امریکا اشغالگر باشد، بسیار بدتر است. برای حفظ چنین حضور نظامی در یک سرزمین خارجی هزینه‌های گزاف باید پرداخت و سربازان امریکایی ممکن است هدف قدرتهای خارجی غیر دوست قرار گیرند همانطور که حملات موشکی ایران در هفته گذشته علیه پایگاه‌های نظامی ایالات متحده آمریکا در عراق گواه این ادعاست. از طرفی دیگر سربازان امریکایی می‌توانند هدف نیروهای داخلی مخالف با اشغال خارجی قرار گیرند.
نیروهای آمریکایی ظاهراً برای کمک به نبرد با داعش در عراق هستند. اما از زمان تشدید رویارویی ایالات متحده امریکا با ایران، نیروهای امریکایی هنوز با داعش درگیر نشده اند و عملیات ضد داعش به حالت تعلیق در آمده است و نیروهای آمریکایی برای محافظت از خود تلاش می‌کنند.
مقامات امریکایی ادعا می‌کنند هدف از ادامه حضور نظامی امریکا در عراق مبارزه علیه داعش است و خواست و تمایل دولت عراق را نادیده می‌گیرند، این در حالی است که داعش بیشتر تهدیدی علیه بغداد است تا واشنگتن.
باید گفت که بزرگترین مانع برای تجدید حیات داعش در عراق، حکمرانی خوب و ثبات در سیاست‌های عراق خواهد بود. سربازان ایالات متحده آمریکا در این حکمرانی سهیم نیستند. درعوض، با تبدیل عراق به عرصه‌ای برای نبرد با ایران، حضور ایالات متحده انواع بی ثباتی و تنش‌های فرقه‌ای را ایجاد می‌کند که عراق را به زمین بازی مطلوب‌تر برای داعش تبدیل می‌کند.
علاوه بر این، مقاومت در برابر اشغال خارجی به طور سنتی یکی از اصلی ترین انگیزه‌های تروریسم بوده است. اصرار سرسختانه دولت ترامپ برای حفظ سربازان آمریکایی در عراق حاکی از چندین الگوی فکری آسیب زاست.
این مهم نشان می‌دهد ذهنیتی که منجر به جنگ واشنگتن علیه عراق شد - احتمالاً غلط ترین و آسیب رسانترین تهاجم آمریکا در خاورمیانه - علی رغم هزینه‌های هنگفت و ناکامی‌های آن جنگ، هنوز از بین نرفته است. اصرار دولت ترامپ بر ادامه حضور نیروهای امریکایی، استکبار قدرت را با نادیده گرفتن خشم و مخالفت مردم عراق نشان می‌دهد. این امر باعث نادیده گرفتن منابع تهدیدهای تروریستی و آنچه برای کاهش این تهدیدها لازم است، می‌شود.
در این وضعیت آنچه بیش از همه نادیده گرفته می‌شود، ماهیت پیچیده روابط عراق و ایران است. ایران و عراق رابطه‌ای پایدار و حتی صمیمانه می‌خواهند زیرا هیچ یک از طرفین نمی‌خواهند دوباره جنگ بسیار مخرب خود را در دهه 1980 تکرار کنند. تهران و بغداد دارای مشترکات تاریخی، فرهنگی، ژئوپلیتیکی و مذهبی هستند که نمی‌توانند باهم ارتباط سازنده نداشته باشند.
دولت بوش با تهاجم خود در سال 2003 اشتباه بزرگی مرتکب شد و دولت ترامپ با حملات مرگبار خود به شبه نظامیان عراقی و ترور سردار قاسم سلیمانی و چهره ارشد امنیتی عراق مرتکب اشتباه بزرگ‌تری شد. به همین دلایل، باید اشغال عراق توسط امریکا پایان یابد و سربازان آمریکایی به خانه‌های خود بازگردند.