به گزارش خبرنگارتبسم مهر، جامعه ورزشی ایران این روزها با دغدغه ای جدید روبه رو شده اند، سرپرستانی که با پایان دوره چهارساله ریاست روسای فدراسیونها پایشان به آنجا باز شده‌ و گاها ترک صندلی سرپرستی حتی بعد از شش ماه برایشان تلخ و دشوار است.

نمونه بارز حواشی پیرامون سرپرست در فدراسیون تنیس در حال تجربه است که احمد نامنی از کارمندان وزارت ورزش و جوانان به محض ورود به فدراسیون دست به تغییرات گسترده ای زد و برخوردهایی داشت که در قامت مسئولیت های یک سرپرست نمی گنجد.

در حالی که مسئولان وزارت ورزش و جوانان و در راس آن مسعود سلطانی فر بارها از مدیریت فدراسیونها با سرپرست ابراز ناراحتی کرده و حتی آن را آفت فدراسیون های ورزشی نامیده است این آفت امروز به جان رشته راکتی و المپیکی تنیس افتاده است.

احمد نامنی در همان نخستین روزهای فعالیتش در فدراسیون تقریبا خانه تکانی غیرقانونی برای تمام پست های کلیدی فدراسیون داشت و اندکی بعد در اقدامی سوال برانگیز برای کاندیداتوری یک پست آسیایی ثبت نام کرد.

اگرچه محمدشروین اسبقیان مدیر کل دفتر امور مشترک فدراسیون های ورزشی مدعی شده است که خانواده تنیس از نامنی خواسته اند در این انتخابات شرکت کند اما واقعیت  این است که همین خانواده به شدت از نشستن یک بیگانه با ورزش تنیس بر صندلی آسیایی ناراضی هستند. مشخص نیست منظور اسبقیان از خانواده تنیس دقیقا چه فرد یا افرادی هستند چرا که هر فردی می داند کسب یک کرسی آسیایی می بایست از آن نماینده ای فعال در آن رشته باشد نه فردی موقتی و بیگانه با تنیس.

یک بام و دو هوای وزارت ورزش در بحث سرپرستی 
«چیزی که برای من خیلی عجیب است و به نظرم آفت فدراسیون‌ها و ورزش است، سرپرستی اداره شدن فدراسیون‌هاست. سرپرستی اداره شدن را از هر زاویه نگاه کنیم، قابل نقد است. فردی که سرپرست است، چون می‌داند موقتی است، اصلا نمی‌تواند برنامه‌ریزی بلند مدتی داشته باشد؛ در نتیجه دنبال تامین منابع مالی نمی‌رود. ضمن اینکه ممکن است یکسری ولخرجی‌ها داشته باشد. با تعیین سرپرست، حتی به مدت سه ماه، به روال جاری فدراسیون‌ها لطمه می‌زنیم.»

این اظهارات مسعود سلطانی فر وزیر ورزش و جوانان است در خصوص مشکلات سرپرستی فدراسیون های ورزشی اما دقیقا در فدراسیون تنیس همین حضور حدودا سه ماهه سرپرست باعث بروز حواشی و عقبگردهایی شده است که برای جبران آن حداقل به چندسال زمان نیاز است.

سرپرستی که با حضورش نه تنها آرامش را به فدراسیون نیاورد بلکه خود منشا آشفتگی و بلاتکلیفی هرچه بیشتر شده است و شرکتش در انتخابات هیات رئیسه کنفدراسیون تنیس و به ثبت رسیدن نام وی به عنوان رئیس فدراسیون تنیس تناقضی آشکار با اظهارات مسئولان ورزش.

حال باید از وزیر ورزش و جوانان پرسید که آیا از فعالیت زیرمجموعه خود در نقض آشکار قوانین خبر دارد؟ آیا وزیر ورزش و جوانان موافق حضور یک سرپرست موقت در انتخابات فراملی و بین المللی است؟ و آیا وزیر ورزش برنامه ای برای پایان دادن به بازی خطرناک مهره های سرباز خود در شطرنج فدراسیون تنیس دارد چرا که ادامه این روند به کیش و مات تنیس، این رشته پرطرفدار و ویژه راکتی می انجامد.