به گزارش خبرنگارتبسم مهر، بعد از دو برد تیم ملی فوتبال ایران مقابل هنگ کنگ و کامبوج خیلی ها امیدوار بودند که تیم ملی ایران با مارک ویلموتس نه تنها ادامه دهنده راه کی روش در تداوم سلطه فوتبال ایران بر آسیا خواهد بود بلکه می تواند با یک فوتبال هجومی، دل هواداران فوتبال دوست کشورمان را به دست بیاورد. ایران در آن دو بازی روی هم 16 گل به ثمر رساند و دیگر همه جا صحبت از تیمی بود که به هیچکدام از حریفانش در آسیا رحم نمی کند.

این تصور خیلی زود و در دو دیدار تقریبا سخت و حساس از نظر سیاسی رنگ باخت. تیم ملی ابتدا در منامه مقابل بحرین با یک گل شکست خورد و در ادامه این راه، روز گذشته مقابل تیم ملی عراق با نتیجه یک به 2 باخت را متحمل شد.

باخت تیم ملی ایران به عراق از چند جهت قابل توجه بوده و بیانگر عمق مشکلات فنی تیم و دغدغه های پشتیبانی و بی تدبیری مدیران فدراسیون فوتبال است.

عراق از چند هفته پیش درگیر ناآرامی های شدیدی بود که همین ناآرامی ها تاثیرات منفی زیادی بر ورزش و فوتبال این کشور گذاشت.

لیگ فوتبال عراق به دلیل اعتراضات شدید مردمی برای مدتی تعطیل شد. اردوی درخواستی کادر فنی عراق برای برپایی در اربیل لغو شد. میزبانی بصره و حتی اربیل از عراق در دیدار با ایران و بحرین سلب شد و این تیم مجبور شد کشور اردن را به عنوان زمین بی طرف انتخاب کند.

عراق با این شرایط برابر تیم ملی ایران قرار گرفت و توانست سه امتیاز ارزشمند و حیاتی این مسابقه را از آن خود کند. در حالی که در دیگر بازی این گروه، بحرین مقابل هنگ کنگ متوقف شده بود و ایران می توانست با برد در این مسابقه و یا حداقل کسب نتیجه تساوی، امیدهایش را برای صعود پررنگتر نگه دارد.

در سوی مقابل، فدراسیون فوتبال ایران آنقدر در پرداخت قرارداد مارک ویلموتس تعلل کرد که کار این مربی به قهر و تهدید به استعفا کشید و در نهایت پنج روز قبل از بازی به عراق بود که مربی بلژیکی با دریافت مطالباتش حاضر شد به ایران برگردد و تمرینات را آغاز کند. این اتفاق در حالی رخ داد که تعدادی از ملی پوشان بعد از اتمام بازی های باشگاهی، به صورت انفرادی تمرین می کردند.

از دست دادن چند «فیفادی» و ناتوانی فدراسیون فوتبال در پیداکردن یک حریف تدارکاتی مناسب برای تیم ویلموتس همه از جمله دلایلی است که می توان از آن به عنوان ضعف های پشتیبانی یاد کرد. به جز بازی با سوریه و کره جنوبی که اوایل کار ویلموتس در ایران فراهم شد، تیم ملی دیگر بازی دوستانه ای نداشته است و حتی برای فیفادی هفته آینده هم هیچ تدبیری اندیشیده نشده است؛ هرچند که فدراسیون فوتبال با استفاده از نام «برزیل» سعی در انحراف افکار عمومی و تلاش بی ثمرش برای پیدا کردن یک بازی تدارکاتی دارد!

باید دید مدیران فدراسیون فوتبال چه تدابیری برای بیرون آمدن ایران از این بحران دارند. نقش کمیته فنی فدراسیون در این شرایط چیست و مارک ویلموتس چه توضیحی برای عملکرد تیمش و از دست رفتن امتیازات بازی با بحرین و عراق دارد؟ آیا تیم ملی می تواند در فاصله پنج ماه مانده تا شروع دور برگشت بازی ها از این وضعیت خارج شود؟