به گزارش تبسم مهر با انتخاب رئیس جدید سازمان نظام پرستاری و به طور کلی، تغییر ترکیب شورای عالی نظام پرستاری، این ذهنیت دوباره شکل می گیرد که بدنه پرستاری وارد فاز تازه ای از حاشیه ها و چالش های صنفی خواهد شد.

جامعه پرستاری به عنوان پیشقراول سیستم بهداشتی و درمانی، همواره از جایگاه ویژه ای در همه نظام های سلامت دنیا برخوردار است. به طوری که شغل پرستاری نیز یکی از مشاغل سخت و در عین حال حائز ویژگی های خاص تلقی شده است و پرستاران در دنیا، از جایگاه شغلی مناسبی برخوردارند . 

این در حالی است که جامعه پرستاری کشور، هیچ وقت نتوانسته خودش را در جایگاه واقعی که به این حرفه و صنف تعلق دارد. ببیند. شاید مهم ترین علت آن نیز، چالش های صنفی و اختلاف نظر و دیدگاه های کسانی است که در این حرفه دستی بر آتش دارند، اما هرگز نتوانسته اند به وحدت حرفه ای و صنفی برسند. 

شاید بارزترین مثال آشکار در حوزه پرستاری، اجرایی نشدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری است. قانونی که سال های سال است با اکثریت آرای نمایندگان مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده اما هنوز مشخص نیست چرا اجرایی نمی شود. این در حالی است که بعضا شاهد اجرای ضعیف ترین و غیر کارشناسی ترین مصوبات در حوزه سلامت هستیم. 

قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، تابستان سال 86 به تصویب رسید و از آن روز تاکنون، شاهد خاک خوردن آن هستیم. این در حالی است که جامعه پرستاری کشور، با انواع مشقت ها و سختی های حرفه مواجه است و انتظار دارد، حمایت و پشتیبانی شود.

حالا محمد میرزابیگی دوباره بر صندلی ریاست سازمان نظام پرستاری ایران تکیه زده و این ذهنیت متصور است که دعواها و جنجال های صنفی و حرفه ای، باز هم شعله ور شود و جامعه پرستاری به حاشیه رانده شود. 

میرزابیگی که از بنیانگذاران سازمان نظام پرستاری ایران است و قبلا نیز عهده دار ریاست این سازمان بوده است، بهتر از هر کسی می داند که جامعه پرستاری، بیشتر از آنکه گرفتار مسائل صنفی باشد، درگیر حواشی است. زیرا، در دوره ای که میرزابیگی بر معاونت پرستاری وزارت بهداشت تکیه زد، شاهد چالش و نوع نگاه سازمان نظام پرستاری و این معاونت به مشکلات پرستاران بودیم.

در دوره جدید فعالیت شورای عالی نظام پرستاری، یعنی همین دوره پنجم، چهره هایی منتخب شده اند که قبلا نیز در این شورا بوده اند و اینکه نگاه آنها به مشکلات پرستاران، با نگاه اکثریت اعضای شورای عالی نظام پرستاری دوره قبل(چهارم)، تفاوت دارد.

واقعیت این است که جامعه پرستاری برای برون رفت از مشکلات صنفی و حرفه ای، نیازمند دور شدن از چالش هایی است که بعضا در درون صنف و حرفه شکل می گیرد. همین مسئله باعث شده تا پرستاران نتوانند به رغم اینکه در خط مقدم نظام سلامت قرار دارند، به حقوق واقعی خود برسند.

چنین انتظار می رود که شورای عالی نظام پرستاری دوره پنجم و سازمان نظام پرستاری، دعواها و اختلاف نظرات فکری خود را بایگانی کرده و به دنبال برنامه های اجرایی برای ارتقأ جایگاه پرستاری در نظام سلامت کشور باشند. 

کمبود شدید نیروی پرستاری، معوق ماندن مطالبات، اضافه کاری های اجباری و...، معدود خواسته به حق پرستاران است که همیشه بر زمین مانده است.