به گزارش تبسم مهر فدراسیون جهانی بسکتبال(فیبا) سه راه برای ورود بسکتبال سه نفره به المپیک 2020 را اعلام کرد. یکی از این راه‌ها ورود مستقیم چهار تیم برتر رنکینگ جهانی فدراسیون بود که اول نوامبر (10 آبان) اعلام شد. در حالی که ایران شانس کسب سهمیه و تاریخ سازی را داشت اما تیم‌های روسیه، چین، مغولستان و رومانی راهی المپیک شدند و ایران با قرار گرفتن در جایگاه ششم از کسب سهمیه در این مرحله بازماند.

این روش بهترین شانس ایران برای ورود به المپیک بود اما چرا فدراسیون بسکتبال از آن به درستی استفاده نکرد؟ آنچه در ظاهر می‌بینیم تلاش فدراسیون در برگزاری مسابقات داخلی برای افزایش امتیاز ایران و به تبع آن بالا بردن جایگاه ایران در رنکینگ جهانی  بود. با این حال امتیاز مسابقات داخلی نتوانست ما را به مغولستانی برساند که  امتیاز شرکت در تورنمنت‌های خارجی را داشت. اما چرا ایران به دنبال اعزام بسکتبال سه نفره ایران به تورنمنت‌های خارجی نبود؟

فریده شجاعی، نایب رئیس بانوان فدراسیون بسکتبال30 شهریور در مصاحبه خود  گفت: " الان در جایگاه نهم جهان قرار داریم و اگر رنکینگ‌مان را به چهار برسانیم، مستقیم وارد المپیک می‌شویم. برای این کار باید امتیازهایمان را با برگزاری مسابقات و تورنمنت‌ها بالا ببریم. خوشبختانه کمیته سه به سه این کار را انجام می‌دهد به گونه‌ای که هر پنجشنبه و جمعه مسابقه داریم. هر چه این مسابقات بیشتر باشد، بهتر است. علاوه بر این اگر امکان شرکت در تورنمنت‌های دوستانه جهانی را داشته باشیم، امتیاز بالاتری به دست می‌آوریم. اگر کمیته ملی المپیک در این راه به ما کمک کند، احتمالا سهمیه المپیک را کسب می‌کنیم."  

با این حال او 4 آبان ماه در مصاحبه دیگری گفت: "فدراسیون دیر متوجه شد که با رنکینگ می‌توان سهمیه المپیک را کسب کرد! به همین دلیل فرصت شرکت در تورنمنت‌های خارجی از دست رفت".

سوال اینجاست که اگر شجاعی به از دست رفتن فرصت برای شرکت در تورنمت‌های بین‌المللی اشاره می‌کند پس چگونه یک ماه قبل از آن خواستار کمک کمیته ملی المپیک برای اعزام‌های برون مرزی شد؟ از زمانی که اعزام‌های بین‌المللی بانوان آغاز شده است همیشه مشکل عدم برگزاری بازی تدارکاتی برون مرزی قبل از مسابقات رسمی مطرح بوده است. فدراسیون می‌گوید همین که اعزام‌ها را انجام می‌دهیم باید کلاهمان را بالا بیندازیم از طرف دیگر مربیان و بازیکنان از نداشتن بازی گله می‌کنند. وقتی این موضوع را در کنار تناقضاتی که در صحبت‌های شجاعی دیده می‌شود، بگذاریم باز هم مسائل مالی و هزینه نکردن فدراسیون برای بانوان پررنگ می‌شود.

هر چند بسکتبال بانوان ایران دو شانس دیگر برای کسب سهمیه المپیک دارد اما باید در دو تورنمنت با حضور تیم‌های قدرتمند شرکت کند و همین کار را بسیار سخت کرده است. در شرایطی که با حمایتی بیشتر شرایط برای افزایش امتیاز رنکینگ ایران وجود داشت این اتفاق نیفتاد و به نظر می‌رسد مسئولان باز هم بانوان را در اولویت‌های بعدی خود قرار دادند.

وعده‌های طباطبایی برای حمایت از بسکتبال بانوان هنوز فراموش نشده اما آنچه در عمل می‌بینیم، راضی کننده نیست و نیاز است تا با جدیت بیشتری به پتانسیل بانوان بسکتبالیست توجه کرد و آنها را پرورش داد. دخترانی که روز گذشته در مسابقات قهرمانی دانشگاه‌های جهان مدال برنز را برای ایران کسب کردند توانایی قدرت نمایی در عرصه های جهانی را دارند اما کم توجهی می‌تواند استعداد و توانایی آنها را تحلیل ببرد و تنها حسرت کسب موفقیت‌های بین المللی را برای بسکتبال به جا بگذارد.

با این حال ضروری است که مسئولان فدراسیون و همچنین کمیته ملی المپیک که وعده حمایت از بانوان را دادند برای تورنمنت‌های انتخابی المپیک برنامه ریزی دقیقی داشته باشند و با حمایت همه جانبه برای بانوان گامی مثبت در جهت کسب سهمیه المپیک بردارند.