به گزارش تبسم مهر تیم‌های پرطرفدار فوتبال ایران در سال‌های اخیر به سمت درآمدزایی از طریق سامانه‌های هواداری رفتند؛ سامانه‌هایی که تقریبا بدون ارائه خدماتی از هواداران فوتبال پول می‌گیرند و در نهایت درآمد هنگفتی برای خودشان دست و پا می‌کنند. در این سال‌ها همیشه طرفین قرارداد اختلافاتی با هم داشتند و حتی تا آستانه شکایت از یکدیگر هم پیش رفتند اما در نهایت همه چیز به گل و بلبل ختم شده است.

این سامانه‌های هواداری در هر دوره در اختیار یکی از اپراتورهای همراه اول و ایرانسل بوده و همیشه ابهاماتی راجع به نوع قراردادشان با تیم‌های پرطرفدار مانند استقلال و پرسپولیس وجود داشته است. البته ماجرا جایی جذاب‌تر می‌شود که محمد جواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات اقدام به افشاگری علیه همراه اول کرد و گفت: این اپراتور سه سال پیش اسپانسر استقلال و پرسپولیس بود ولی با این که سه سال است از اتمام قرارداد همراه اول با این دو باشگاه گذشته اما هنوز ماهی 2 میلیارد تومان به خاطر استقلال و پرسپولیس به حساب این اپراتور واریز می‌شود. این درحالی است که فعالیت سرشماره 3090 تمام شده است.

این صحبت‌های وزیر ارتباطات و فناری اطلاعات نشان می‌دهد که سرنوشت سرشماره‌های قدیمی سامانه‌های هواداری مشخص نیست و هنوز از حساب هواداران فوتبال به بهانه کمک به تیم محبوبشان، پول کسر می‌شود، در حالی که این پول فقط در جیب اپراتور می‌رود و به تیم مورد نظر چیزی نمی‌رسد.

دیروز (دوشنبه) اما بیژن عباسی آرند، مدیرعامل ایرانسل - این اپراتور در سه فصل اخیر سامانه‌های هواداری را اداره می‌کند – در سیزدهمین سالگرد راه‌اندازی این اپراتور از بدهی 44 میلیاردی باشگاه‌های استقلال، پرسپولیس و تراکتور خبر داد که این بدهی به خاطر مبالغی است که خارج از برنامه و به دلیل درگیر بودن باشگاه‌ها با مشکل مالی به آن‌ها پرداخت شده است. او همچنین اعلام کرد که از شهریور 96 مبلغ 151 میلیارد تومان به باشگاه‌های تحت پوشش پرداخت کرده است.

این صحبت‌های مدیرعامل ایرانسل را در گوشه ذهنتان داشته باشید تا پس از عنوان چند مورد، دوباره به سراغش برویم.

علی خطیر، معاون ورزشی مستعفی باشگاه استقلال که تا اوایل مرداد در این باشگاه فعالیت می‌کرد درباره پولی که به خاطر عضویت در سامانه‌های هواداری از حساب هواداران کسر می‌شود، گفت: هوادار وقتی به این سرشماره پیامک می‌فرستد، مبلغ مورد نظر از حساب او کسر می‌شود که اپراتور 10 درصد از این پول را برای خودش برمی‌دارد. در این میان یکسری شرکت به اسم شرکت مجری تبلیغات ورود می‌کنند که با تبلیغاتی که انجام می‌دهند، هوادار را متقاعد کنند که پیامک بفرستد. این شرکت‌ها هم مبلغی حدود 20 درصد می‌گیرند ضمن این که باز هم کل هزینه تبلیغات از باشگاه گرفته می‌شود. در نتیجه تنها چیزی نزدیک به 60 درصد از پولی که هوادار پرداخت می‌کند به باشگاه موردنظر می‌رسد.

او در ادامه از موضوعی عجیب پرده برمی‌دارد و می‌گوید: نکته عجیب، درج تبلیغ ایرانسل روی پیراهن استقلال و پرسپولیس است. ایرانسل با در اختیار گذاشتن سرشماره سامانه هواداری تبلیغات کامل روی پیراهن باشگاه‌ها را به صورت رایگان از آن‌ها می‌گیرد و هیچ مبلغی بابت این موضوع پرداخت نمی‌کند. همچنین ایرانسل علاوه بر این که هیچ پولی بابت درج تبلیغ روی پیراهن استقلال و پرسپولیس پرداخت نمی‌کند، طبق موردی که قبلا گفتم، 10 درصد از درآمد باشگاه‌ها از سامانه‌ هواداری را هم برمی‌دارد. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس می‌توانند بابت تبلیغ برند روی پیراهنشان، 20 تا 30 میلیارد تومان درآمدزایی کنند.

صحبت‌های معاون پیشین باشگاه استقلال نشان می‌دهد که قرارداد با ایرانسل به شکلی است که این اپراتور، هم درآمد خوبی از سامانه‌های هواداری دارد و هم بدون پرداخت ریالی، تبلیغات پیراهن استقلال و پرسپولیس را در اختیار گرفته است. در این میان اگر فقط هزینه تبلیغات روی پیراهن استقلال و پرسپولیس از فصل 97-96 تا 99-98 محاسبه کنیم، مبلغی بین 60 تا 90 میلیارد تومان پول را از سرخابی‌های پایتخت دریغ کرده است.

البته مقصر اصلی از دست رفتن این مبلغ هنگفت، مدیران استقلال و پرسپولیس هستند که به صورتی با ایرانسل قرارداد بستند که این اپراتور با استفاده از پتانسیل بالای استقلال و پرسپولیس، بیشترین سود را در قراردادی دو طرفه ببرد. برای فهم بیشتر قرارداد عجیب با ایرانسل، مطالب فوق را در کنار اظهار نظر مدیرعامل ایرانسل قرار دهید و متوجه شوید که چه قرارداد عجیبی بین این اپراتور و باشگاه‌ها بسته شده که نه تنها ایرانسل لازم نیست مبلغی بین 60 تا 90 میلیارد به خاطر تبلیغات روی پیراهن پرداخت کند بلکه این باشگاه‌ها هستند که 44 میلیارد تومان به ایرانسل بدهکار شدند!

با این اوصاف، باید فکری به حال سامانه‌های هواداری شود که با توجه به این که خدماتی به هواداران ارائه نمی‌کنند، تبدیل به کاسه گدایی برای باشگاه‌ها شدند. بالاخره باید روزی فرا برسد که فوتبال ایران هم به سمت استفاده از پتانسیل‌های درآمدزایی که دارد و در فوتبال مدرن دنیا هم به آن‌ها پرداخته می‌شود، بروند. البته در این بین نمی‌توان از مهم‌ترین محل درآمدزایی فوتبال یعنی حق پخش گذشت که هنوز فوتبال ایران از آن محروم است.