به گزارش تبسم مهر اشکان رهگذر اظهار کرد: آکادمی اسکار به چند شیوه آثار را برای حضور پذیرش می‌کند؛ برای مثال فیلم‌هایی که در بخش فیلم زنده شرکت می‌کنند باید از طریق دولت و نهادهای سینمایی هر کشور معرفی شوند اما انیمیشن، فیلم زنده نیست، بنابراین با رعایت قوانین دیگری می‌تواند در بخش انیمیشن این فستیوال حضور داشته باشد.
این کارگردان ادامه داد: انیمیشن «آخرین داستان» دوبله انگلیسی داشت و در آمریکا نیز اکران شده بود به همین دلیل بعد از انجام مکاتبات لازم، فیلم ارسال شد و آکادمی اسکار نیز آن را پذیرفت. اگر این انیمیشن به فهرست پنج اثر نهایی راه پیدا کند، در بخش بهترین فیلم، بهترین موسیقی و بهترین ترانه نیز ارزیابی خواهد شد اما حضور در فهرست 32 اثر راه‌یافته نیز برای ما دستاورد مهمی است و توانسته نام انیمیشن ایران را در سطح جهان مطرح کند.
رهگذر یادآور شد: این انیمیشن تاکنون در جشنواره‌های بسیاری حضور جدی داشته و جوایزی را نیز کسب کرده اما متأسفانه مردم شناختی نسبت به این جشنواره‌ها ندارند و تنها نام اسکار برای آن‌ها آشناست. برای مثال، حضور «آخرین داستان» در جشنواره بین‌المللی «انسی» که یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های بین‌المللی انیمیشن دنیاست و برای اولین بار یک اثر از ایران در آن به نمایش درآمد، چندان مورد توجه قرار نگرفت.
کارگردان انیمیشن «آخرین داستان» خاطر نشان کرد: جشنواره «انسی» درواقع حامی معنوی انیمیشن ما بود، سال 2016 نیز این اثر توسط بازار جشنواره فیلم کن رزرو شد و کسب جوایزی دیگر توسط این فیلم، روی‌هم‌رفته موجب شد که پیشینه آن تقویت و برای حضور در اسکار پذیرفته شود.
رهگذر با اشاره به اهمیت پیشینه فیلم‌ها برای آکادمی اسکار ادامه داد: گاهی می‌شنوم که می‌گویند شانس با این انیمیشن یار بوده اما باید بگویم که دستاوردهای گذشته یک فیلم برای آکادمی اسکار مهم است و برای راه یافتن «آخرین داستان» به اسکار، نیز دو سال تلاش مداوم و تحقیق و مکاتبه صورت گرفته است.
وی افزود: ساخت این انیمیشن هشت سال طول کشیده و داستان آن برگرفته از شاهنامه فردوسی است. هیچ نهاد و ارگانی نیز از آن حمایت نکرده اما عشق، علاقه و دلسوزی همه افرادی که در ساخت آن دخیل بودند، موجب شده که این اثر استانداردهای جهانی را داشته باشد.
رهگذر تصریح کرد: ما دری را به روی سینمای انیمیشن ایران گشودیم که پیش‌ازاین بسته بود و هیچ‌کس تصورش را هم نمی‌کرد که روزی این در باز شود. البته تأکید می‌کنم که به‌جز دو یا سه کار، انیمیشنی در ایران ساخته نشده بود که ویژگی‌های لازم برای ورود به چنین رقابتی را داشته باشد.