به گزارش تبسم مهر روزنامه واشنگتن پست در مطلبی نوشت: «این پیچیدگی از 7 سپتامبر شروع شد؛ هنگامی که ترامپ به طور ناگهانی اجلاس از پیش اعلام نشده با طالبان افغانستان را که قرار بود روز بعد آن در کمپ دیوید برگزار شود، لغو کرد و پیش‌نویس توافقنامه صلحی را که فرستاده ویژه وزارت امور خارجه روی آن وقت گذاشته بود، کنار گذاشت. نتیجه فوری آن، افزایش خشونت در افغانستان بود و دست‌کم توقف موقت جاه‌طلبی ترامپ برای بیرون کشیدن نیروهای آمریکایی قبل از انتخابات 2020.
یک هفته بعد، کمپین "فشار حداکثری" ترامپ علیه ایران از بین رفت. به دنبال حمله به تاسیسات نفتی عربستان سعودی، ترامپ پاسخ نظامی را رد کرد؛ در عوض او به امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه گفت برای دیدار با رئیس‌جمهوری ایران در سازمان ملل و لغو تحریم‌های دولتش در ازای مذاکره آماده است. این قمار شکست خورد؛ روحانی ترامپ را معطل نگه داشت اما عربستان سعودی این پیام را دریافت کرد؛ ولیعهد محمد بن سلمان از عراق و پاکستان خواسته است تا واسطه کاهش تنش با تهران باشند.
فقط دو هفته پس از ناکامی برابر ایران، ترامپ دوباره شاهد فرو ریختن مذاکرات هسته‌ای خود با کره‌شمالی شد. در جلسه‌ای در استکهلم، نمایندگان کیم جونگ اون پیشنهاد ایالات متحده برای معامله را رد کردند -فراتر از خلع سلاح جامعی که ترامپ زمانی در پی آن بود- و کنار کشیدند و از موافقت با تاریخی برای مذاکرات آینده خودداری کردند. امیدهای ترامپ برای دستیابی به موفقیت در دستیابی به جایزه نوبل سال 2020 بسیار ناچیز شد.
به دنبال تمامی این اتفاق‌ها، تماس تلفنی ترامپ در 6 اکتبر با رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه پیش آمد و ترامپ با تسهیل حمله ترکیه به شمال سوریه عملا پنتاگون را به حاشیه راند. محتمل‌ترین نتیجه، علاوه بر خیانت به متحدان کرد که در چهار سال گذشته در کنار سربازان آمریکایی جنگیده‌اند، احیای داعش خواهد بود که نابودی آن ملموس‌ترین دستاورد سیاست خارجی ترامپ است.
آیا چیزی از دستور کار "اول آمریکا" باقی مانده است؟ نه واقعا. تلاش برای براندازی دولت سوسیالیستی ونزوئلا در ماه آوریل با جار و جنجال ناموفق ماند. برنامه "توافق نهایی" بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها هرگز منتشر نشده است و چهره سرشناس ترامپ در این پروژه، جیسون گرینبلات، ماه گذشته کناره‌گیری خود را اعلام کرد.
درست است؛ ترامپ هنوز هم در حال جنگ تجاری با چین است و روز جمعه از توافق جزئی خبر داد اما بیشتر تعرفه‌ها همچنان برقرار هستند و پیروزی آسان بر پکن که او زمانی قول داده بود، دیگر در تیررس قرار ندارد.
این همان جایی در این ستون است که من قرار است موضوع تهدید مشترکی را شرح دهم که تمام این بلایا را توضیح می‌دهد. فقط یکی نیست، جز نابسامانی رو به افزایش ترامپ. توضیحات او درباره خروج از مأموریت ایالات متحده در سوریه -جایی که فقط 1000 سرباز آمریکایی از ضعیف ماندن داعش اطمینان حاصل می‌کنند، ضمن خنثی کردن بلندپروازی روسیه و ایران- این است که او مصمم بود تا "جنگ‌های بی‌پایان" را متوقف کند.
اما توافق افغانستانی که او بر هم زد، سربازان آمریکایی بسیار بیشتری را به خانه می‌آورد - 5000 سرباز فوراً و تا روز انتخابات تا 15 هزار تن. تنها توضیحی که ترامپ برای توجیه آن ارائه داد این بود که شبه‌نظامیان حمله‌ای را انجام دادند که باعث کشته شدن یک سرباز آمریکایی شد -دلیل عجیبی برای پایان ندادن به جنگ 18 ساله است.
البته برای برخی از سیاست‌های شکست‌خورده ترامپ دلیلی وجود دارد. رویارویی با ایران غیر ضروری بود و جنگ در خلیج‌فارس فاجعه‌بار خواهد بود. توافق طالبان خیانتی به دولت افغانستان بود که ایالات متحده دو دهه با صدها میلیارد دلار روی آن سرمایه‌گذاری کرده است.
اما احتمالاً قتل‌عام سیاست خارجی ترامپ هنوز تمام نشده است. کیم جونگ اون مهلت پایان سال را برای به دست آوردن آنچه از ترامپ می‌خواهد تعیین کرده است -پایان تحریم‌ها- پس از آن کره‌شمالی می‌تواند به آزمایش کلاهک هسته‌ای یا موشک‌های قاره‌پیما بازگردد. ایران هم ممکن است برای مجبور کردن ترامپ به لغو تحریم‌ها تحرکاتی انجام دهد. و احتمالا داعش رد پای خود را در شرق سوریه تقویت خواهد کرد. تمام این‌ها ممکن است به اندازه رأی استیضاح برای ترامپ خطرناک نباشد اما می‌تواند صدمات زیادی به منافع ملی ایالات متحده وارد کند.»