به گزارش تبسم مهر  متن زیر جلسه شصت و چهارم از سلسله مباحث مهدویت است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی ایراد شده است.

بحث ما در این بود که چرا غیبت امام عصر(عج) اتفاق افتاده است. یکی این بود که جامعه بشری آماده ظهور امام نیست. حال باید چه کنیم که جامعه درون دینی آماده شود؟ اول اینکه مطالبات رهبران آسمانی را اجرا کنیم که در جلسات قبل چند نمونه از آن را بیان کردیم البته این مطالبات، موارد متعددی است که ما بخشی از آن را بیان کردیم.

بخش دوم بحث این است که برای اینکه جامعه را به آمادگی ظهور برسانیم این است که باید بدانیم چه وظایفی نسبت به امام داریم.

من این جلسه کتاب مکیال المکارم اثر سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی را معرفی می کنم. این کتاب دو جلد است که در 8 بخش به تحریر در آمده است.

از بخش پنجم جلد اول که بحث دعای برای امام زمان است، وظایف ما نسبت به امام را بیان می کند.

یکی از وظایف ما نسبت به امام زمان(عج) دعا برای آن حضرت است. از امام عصر(عج) روایت داریم که می فرمایند «أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم» یعنی بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج که آن فرج شما است.

در این کتاب مواردی مانند اثر دعا برای امام زمان، یا دعای ائمه برای تعجیل فرج آمده است.

این کتاب تقریباً 90 اثر از آثار دعا کردن برای فرج را بیان کرده است. از جمله اینکه دعا برای امام زمان سبب زیاد شدن نعمت است، اظهار محبت قلبی است، نشانه انتظار است، زنده کردن امر اهل بیت است، مایه ناراحتی شیطان است، نجات یافتن از فتنه های آخر الزمان است، ادا قسمتی از حقوق آن حضرت است، حضرت صاحب العصر در حق او دعا می کند، امام زمان در قیامت شفاعت او را می کند، شفاعت پیامبر و آل او شامل حالش می شود، عامل جاودانگی در بهشت است، عامل در امان بودن از تشنگی قیامت است، مایه بی حساب داخل شدن به بهشت است و...

لذا موارد متعددی در این مسئله وجود دارد.

در بخش ششم و هفتم این کتاب مکان ها و زمان های مناسب دعا برای امام زمان معرفی می شود. بهترین دعاها این است که ماثور باشد و من به برخی از اینها اشاره می کنم.

امیرالمومنین ضمن دعا درباره ظهور فرزنداشان می فرمایند «اَللَّهُمَّ فَاجْعَلْ بَعْثَهُ خُرُوجاً مِنَ اَلْغُمَّهِ وَ اِجْمَعْ بِهِ شَمْلَ اَلْأُمَّهِ فَإِنْ خَارَ اَللَّهُ لَکَ فَاعْزِمْ وَ لاَ تَنْثَنِ عَنْهُ إِنْ وُفِّقْتَ لَهُ وَ لاَ تَجُوزَنَّ عَنْهُ إِنْ هُدِیتَ إِلَیْهِ هَاهْ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی صَدْرِهِ شَوْقاً إِلَی رُؤْیَتِهِ» یعنی پروردگارا برانگیخته شدن او را مایۀ به درآمدن و سر رسیدن دلتنگی و اندوه قرار ده و به واسطۀ او پراکندگی امّت را جمع ساز، پس اگر خداوند برای تو خیر خواست پس عزم خود استوار گردان و اگر در راه رسیدن به خدمت او توفیق یافتی از او به دیگری باز مگرد،و هر گاه به سویش راه یافتی از او در مگذر،(پس از این سخنها)آه برآورد-و در این حال با دست خویش به سینۀ خود اشاره نمود-و فرمود:چه بسیار به دیدن او مشتاقم.

دعای امام باقر این است که می فرمایند «اَللَّهُمَّ فَقَرِّبْ مَا قَدْ قَرُبَ وَ أَوْرِدْ مَا قَدْ دَنَا وَ حَقِّقْ ظُنُونَ اَلْمُوقِنِینَ وَ بَلِّغِ اَلْمُؤْمِنِینَ تَأْمِیلَهُمْ مِنْ إِقَامَهِ حَقِّکَ وَ نَصْرِ دِینِکَ وَ إِظْهَارِ حُجَّتِکَ وَ اَلاِنْتِقَامِ مِنْ أَعْدَائِکِ» یعنی پروردگارا! پس آنچه نزدیک شده نزدیک‏تر گردان و آنچه نزدیک رسیده برسان، و آرزوهای باورداران را تحقق بخش و امید مؤمنین را از برپایی حقّت و یاری دینت و آشکار نمودن حجّتت و انتقام گرفتن از دشمنانت به ثمر برسان.

دعای امام صادق(ع) این است که می فرمایند «اللَّهُمَّ أیِّدهُ بِنَصرِکَ وَانصُر عَبدَکَ، وقَوِّ أصحابَهُ وصَبِّرهُم ، وَافتَح لَهُم مِن لَدُنکَ سُلطاناً نَصیراً ، وعَجِّل فَرَجَهُ وأَمکِنهُ مِن أعدَائِکَ وأَعداءِ رَسولِکَ ، یا أرحَمَ الرّاحِمینَ» یعنی خدایا! با یاری‌ات او را استوار دار و بنده‌ات را یاری ده و یارانش را نیرو بخش و شکیبایشان کن و دریچه چیرگی فیروزمندی را بر ایشان بگشای و در فرجش تعجیل کن و او را بر دشمنانش و دشمنان پیامبرت مسلّط کن. ای رحیم‌ترین رحیمان!

خلاد بن صفار می‌گوید از امام صادق(ع) سؤال شد: آیا قائم به دنیا آمده است؟ حضرت فرمود: «لا وَ لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیامَ حَیاتِی»؛ «خیر! اگر او را درک کردم، در ایام زندگانی ام خدمتگزار او خواهم بود.»

لذا این منزلت بالای آن حضرت را می رساند که امام صادق(ع) چنین فرمایشی را نسبت به ایشان دارند.