به گزارش تبسم مهر قرارداد خدماتی بیع متقابل طرح توسعه لایه‌های نفتی در سال 1383 با شرکت پتروایران امضا شد. این طرح به عنوان یکی از طرح‌های زیرمجموعه شرکت نفت و گاز پارس مطابق برنامه زمانبندی اولیه قرار بود در طول ١٩ ماه به بهره‌برداری برسد که به دلایل متعدد، زمان اجرای پروژه به تعویق افتاد. پس از جدا شدن طرح از شرکت نفت و گاز پارس، سازمان مستقل این طرح با نام اختصاری SPOL از ابتدای سال 1393 با معرفی مجری، زیر نظر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران فعالیت خود را شروع کرد.

در این بین شرکت مرسک که تقریبا تنها شرکتی بود که خواهان توسعه لایه‌های نفتی بود، از همان زمان که قراردادهای IPC از سوی وزارت نفت معرفی شد، علاقه خود را به توسعه لایه‌های نفتی آغاز کرد و مذاکرات بین طرفین آغاز شد و تا جایی پیش رفت که مسوولان نفتی حتی از احتمال امضای دومین قرارداد IPC با مرسک خبر دادند.

البته این خبر با خرید بخش نفتی مرسک توسط توتال هرگز محقق نشد، چندی پیش رضا دهقان - معاون توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت ایران - درباره آخرین وضعیت لایه‌های نفتی پارس جنوبی گفت: ١٠ تا ١٥ درصد مخزن لایه نفتی پارس جنوبی در سمت ایران است. طرح توسعه‌ای برای این میدان داشتیم و پس از برجام مذاکراتی با دو شرکت بین‌المللی برای توسعه این میدان داشتیم که پس از آغاز دوباره تحریم‌ها این مذاکرات متوقف شد.

به گفته وی، با این‌حال همچنان مذاکراتی در دستور کار داریم و بعید نیست که قرارداد توسعه این میدان هم در آینده‌ای نزدیک امضا شود.

به تازگی نیز بیژن زنگه - وزیر نفت - درباره آخرین وضعیت توسعه لایه‌های نفتی، اظهار کرد: برای توسعه این پروژه مذاکراتی شده که بیش‌تر با شرکت‌های ایرانی بوده اما هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم.

لایه‌های نفتی پارس جنوبی که در فاصله تقریبی 100 کیلومتری ساحل ایران در خلیج فارس در مجاورت مرز مشترک آبی ایران و قطر قرار دارد، یکی از منابع نفتی چشم انتظار توسعه ایران است. طرح توسعه لایه‌های نفتی پارس جنوبی، اوایل سال 1396 به بهره‌برداری رسید و تولید آزمایشی از این میدان مشترک اواخر اسفند سال 1395 آغاز شده و طرح آن با ظرفیت تولید 35 هزار بشکه نفت در روز به بهره‌برداری رسید.