به گزارش تبسم مهر برای اثبات وجود دست‌های پشت پرده در ناآرامی‌های روزهای گذشته عراق کافی است نیم نگاهی به نوع، تعداد و نحوه پوشش اخبار حوادث عراق در رسانه‌های غربی و سعودی بیندازیم که محتوای آنها غالبا تحریک ناآرامی‌ها است؛ کثرت اخبار عراق و نحوه پوشش آن در این رسانه‌ها به ویژه العربیه و شبکه‌های رادیویی و تلوزیونی وابسته به وزارت خارجه آمریکا از تلاش صاحبان این رسانه‌ها برای کشاندن تظاهرات مردمی به سوی اهداف پشت پرده حکایت دارد.
شاید بتوان گفت تظاهرات مردم عراق که از روز سه شنبه یکم اکتبر در این کشور آغاز شد، از نخستین روز و نخستین ساعات آن از مسیر اصلی‌اش خارج شد که بنا به گفته اغلب کارشناسان مسائل عراق موضوع بی‌سابقه‌ای است و گرچه بدنه اصلی این اعتراضات را تظاهرکنندگانی تشکیل می‌دادند که خواسته‌های صنفی و مردمی دارند اما چنانکه برخی رهبران سیاسی و تحلیلگران در عراق و خارج از این کشور مطرح کرده‌اند، به خاطرنفوذ خرابکاران به صفوف مردم، اعتراضات از خواسته‌های قانونی به تلاش برای تخریب چهره دولتمردان عراقی و ناامن جلوه دادن کشور و حتی نیل به اهداف بزرگتر بانیان پشت پرده حوادث، یعنی تبلیغ علیه تشیع و نمادهای آن بدل شد.
به عنوان مثال اگر به نوع و ماهیت تظاهرات اخیر در عراق دقت و آن را با راهپیمایی پیشین مردمی در این کشور مقایسه کنیم متوجه تفاوت‌های فاحش آن می‌شویم. بر خلاف اعتراضات سابق در پنج سال گذشته علیه اوضاع نامطلوب خدمات رسانی و فساد که تقریبا به پدیده عادی در این کشور تبدیل شده و با شروع فصل گرما یعنی اواخر بهار و اوایل تابستان و در اعتراض به قطعی برق و گرمای هوا، عدم تامین آب شرب مصرفی و مسائلی از این دست برگزار می‌شود، این بار تظاهرات در بغداد و برخی استان‌ها تقریبا در زمانی از سال رخ داد که عراقی‌ها از فصل گرما و مشکلات مربوط به آن عبور کرده‌اند.
بحث دوم عدم پشتیانی تظاهرات فعلی از سوی جریان‌ها و احزاب سیاسی و اجتماعی برجسته در عراق است به نحوی که هیچ یک از این جریان‌ها نه تنها از ناآرامی‌ها حمایت نکردند بلکه حتی مخالفت صریح خود را با خشونت‌های روی داده اعلام کردند -از جمله مخالفان اعتراضات خشونت آمیز اخیر می‌توان به مقتدی صدر، رهبر جریان صدر عراق، عمار حکیم، رهبر جریان الحکمه و گروه‌های مقاومت اسلامی و رجال سیاسی چون حیدر العبادی و نوری المالکی، نخست وزیران اسبق عراق اشاره کرد.- در کنار مخالفت جریان‌ها و چهره‌های سیاسی و حزبی می‌توان به مخالفت صریح آیت‌الله العظمی سیستانی مرجعیت عراق با هرگونه خشونت در اعتراضات نیز اشاره کرد.
ادامه اعتراضات بدون در نظر گرفتن این مخالفت‌ها، آن هم به شکلی خشونت‌بار، این سوال را در ذهن به وجود می‌آورد که این اعتراضات از کجا و توسط کدام منابع تحریک و تشویق شد.
مسئله سوم در این اعتراضات کشیده شدن زودهنگام تظاهرات به سمت شعارهای ساختار شکنانه علیه دولت و تقریبا تمامی جریان‌های سیاسی، اجتماعی و حتی دینی بود که نمونه این اقدام در اعتراضات سابق عراق تا کنون دیده نشده بود و امری عجیب در معادلات عراق محسوب می‌شود که نشان از آن دارد که ایادی پشت پرده با سوءاستفاده از نارضایتی‌های جزئی در میان مردم از این اعتراضات برای موج سواری بر خواسته‌های مردمی و نیل به اهداف خود ستفاده می‌کنند.
گذشته از اینها استفاده برخی تظاهرکنندگان از سلاح و اقداماتی خشونت آمیز همچون به آتش کشیدن دفاتر و مقرهای رسانه‌ها -از جمله شبکه العراقیه- و مقر احزاب سیاسی از هر طیف و دسته بندی و سپس حمله به نهادهای نظامی و امنیتی در برخی استان‌ها آن هم به شکلی برنامه ریزی شده و دومینووار، این ظن را قوی‌تر می‌کند که برنامه‌ریزان این تظاهرات نه از خود عراق بلکه از خارج از مرزهای کشور آن را هدایت می‌کردند و اهدافی ورای خواسته‌های مردمی دارند؛ اهدافی که بیش از همه در راستای منافع مثلث آمریکایی-سعودی-صهیونیستی است.
آنچه حضور آمریکا، عربستان و رژیم صهیونیستی را در پشت ناآرامی‌های عراق پررنگ‌تر می‌کند، نگرانی این مثلث شوم از اتحاد دو کشور و دو ملت ایران و عراق در خاورمیانه است که در سال‌های اخیر در جریان برخی تحولات میدانی و سیاسی از جمله جنگ با داعش، مسئله سوریه و فلسطین و به واسطه مناسباتی چون راهپیمایی عظیم اربعین حسینی هر چه بیشتر تقویت و تحکیم شده است تا جایی که می‌توان گفت راهپیمایی با شکوه اربعین به نماد اصلی این اتحاد و انسجام بدل شده است؛ مسئله‌ای که به نگرانی آمریکا، عربستان و اسرائیل دامن زده است.
نگرانی اینها از نزدیکی و قرابت ایران و عراق تا جایی است که آل سعود برای رخنه در صف اتحاد دو کشور با صرف میلیاردها دلار تاکنون تلاش‌های مختلفی را انجام داده که از جمله آن سرمایه گذاری هنگفت سعودی‌ها در عراق در سال‌های گذشته و همزمان تلاش برای نزدیک شدن به جریان‌های سیاسی تاثیرگذار مانند جریان الحکمه، جریان صدر، کردها و اهل سنت در استان‌های شمالی و غربی عراق است.
در خصوص فضاسازی‌های صورت گرفته در رسانه‌های سعودی و آمریکایی می‌توان به بزرگنمایی‌های شبکه العربیه و اسکای نیوز و شبکه‌هایی از جمله الحره آمریکا(شبکه عربی زبان وابسته به وزارت خارجه آمریکا) و تلاش گسترده در فضای مجازی اشاره کرد که به شدت با دادن آمار نادرست درباره شمار کشته‌ها و مجروحان تظاهرات و فضاسازی درباره تیراندازی به معترضان، سعی در تشدید خشونت‌ها داشتند. جالب است بدانیم که بیش از 70 درصد توییت‌هایی که با موضوع ناآرامی‌های عراق منتشر و باعث ترند شدن این موضوع در بسیاری از کشورهای عربی شد، از مبدأ عربستان صورت گرفته و تنها 6 درصد سهم خود عراقی‌ها بوده است؛ موضوعی که به خوبی بیانگر حجم تلاش سعودی‌ها برای جهت دادن به ناآرامی‌هاست.
در تظاهرات اخیر فقدان رهبری و رفتار توده‌ای معترضان باعث شد تا طرفداران داعش و بعثی‌های سابق که دیگر مجالی برای بروز در جامعه عراق نمی‌یابند با خط دهی مثلث، آمریکایی-سعودی-صهیونیستی به موتور محرک اعتراضات بدل شوند و عملا مطالبات به حق مردم به حاشیه رانده شد و اگر در بر همین پاشه می‌چرخید، آنچه به دست می‌آمد خرابی برای عراق و تحقق اهداف کسانی بود که نه خیری برای عراق می‌خواهند و نه آرامشی برای مردم منطقه.
البته ملت عراق روزگار سخت‌تر از این را نیز سپری کرده و در گذشته بارها چه در زمان درگیری‌های قومی-طایفه‌ای داخلی و چه در جریان قدرت گرفتن داعش ثابت کرده‌اند که با اتحاد می‌توانند از هر توطئه خارجی عبور کنند و در این میان آنچه همواره باطل السحر بدخواهان ملت عراق و منطقه بوده، تاسی به گفته خیرخواهان جامعه و مرجعیت دینی بوده که یقینا این بار نیز نمود آن را در راهپیمایی اربعین امسال نظاره‌گر خواهیم بود.