به گزارش تبسم مهر متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
"یکی از مهم‌ترین چالش‌ها برای تولید محصولات داخلی در سالی که با شعار رونق تولید آغاز شده است، نداشتن کیفیت محصول و حفظ استاندارد فرآیندی است. بازار متلاطم و نیاز به دلیل تحریم، تولیدکنندگان را در شرایطی قرار داده که دقت و کیفیت را فدای سرعت کنند و این زنگ خطری برای نیل به هدف رونق تولید است.
متأسفانه متولیان کنترل، یا قدرت مواجهه با خطر مذکور را ندارند یا درک مناسبی از رونق تولید برایشان حاصل نشده است. خطرات حاصل از این نگرش نه تنها مشکل فعلی بازار را برطرف نمی‌کند، بلکه آثار سوء آن تا سالیان دراز پس از تحریم ادامه خواهد یافت و طبیعتاً اثر محصولات بدون کیفیت سالیان متمادی در اذهان عمومی باقی می‌ماند و پس از گذر از شرایط فعلی کمر صنعت داخلی را خواهد شکست؛ به‌ویژه صنایعی که سعی کرده‌اند به هیچ وجه کیفیت محصولاتشان تحت این شرایط خدشه‌دار نشود.
حمایت از این قبیل تولید توسط هر نهاد و متولی خیانت به کیان فنی این آب و خاک است. گزارش‌ها از مواد اولیه تاریخ مصرف گذشته و آتش‌سوزی‌ها و انفجارهای مداوم در شهرک‌های صنعتی و مخاطرات دیگر نشان‌دهنده نداشتن کنترل متولیان صنایع و مسئولان استانی بر روند تولید است.
تنها رصدکنندگان این شرایط بیمه‌گذاران هستند که از حیث کنترل منافع سازمانی خود این صنایع را بازرسی می‌کنند و تنها مراجعین دولتی به این کارگاه‌ها متولیان مالیاتی و تعزیراتی هستند که جنبه اقتصادی مستقیم کار را رصد می‌کنند و خسارت عظیم آتی این عملکرد مغفول واقع شده است.
حمایت بی‌دلیل از تولید بدون استاندارد لازم نه تنها کمکی به تولیدکننده نمی‌کند بلکه می‌تواند باعث تخریب عظیم تولید حرفه‌ای باشد. به‌عنوان مثال حمایت کورکورانه از یک کارخانه تولید خوراک دام به‌علت تحریم به خسارت به 120 تولیدکننده در یک شهرک صنعتی و تخریب 100درصدی چهار واحد تولیدی منجر شده است.
طبیعی است که در فرآیندهای صنعتی مخاطرات وجود دارد، اما رعایت نکردن استانداردهای اولیه و توجه نکردن به هشدارهای مسئولان محلی به‌علت رانت‌های دولتی خیانت به شعار رونق تولید است که نشان‌دهنده دسترسی به منافع مالی مقطعی متناسب با شرایط دشوار جامعه است.
راه حل تولید با کیفیت و با رونق این است که متولیان امر باید در مرحله نخست مسلط به فرآیندهای تولید و پروتکل‌های مربوطه باشند و در صورت نداشتن دسترسی به کارشناسان خبره از نهادهای فناورانه مانند جهاد دانشگاهی که در همه استان‌ها نمایندگی دارند برای ارزیابی حرفه‌ای تولیدکنندگان کمک بگیرند. جایز نیست در هیچ شرایطی اصول اولیه کیفیت و ایمنی تولید مغفول واقع شود.
این تیم‌ها باید به صورت سالانه این کارخانه ها را پایش و نسبت به عملکرد استاندارد ایمنی فرآیندی تائیدیه بدهند. در اکثر حوادث اتفاق افتاده در صنایع مذکور نشان از نبود استاندارد ابتدایی در فرآیند است. متأسفانه فرآیندهای موجود برای اخذ مجوز به پیش از پروانه بهره‌برداری خلاصه می‌شود و تغییرات پس از آن کنترل نمی‌شود؛ مگر این‌که تولیدکننده تقاضای مجوز جدیدی داشته باشد.
جدا از این مسأله، کنترل در صنایعی سخت‌گیرانه اتفاق می افتد که شاید به سخت‌گیری بیش از حد نیاز نباشد، اما در صنعتی که مثلاً در فرآیند آن از گاز هیدروژن استفاده می‌شود که کوچکترین نشتی باعث انفجار می‌شود و پروتکل‌های ایمنی خاص از منظر مکان کارخانه و فرآیند دارد با سفارشی در دل یک زنجیره فعالیتی صنعتی اجازه تولید می‌گیرد و باعث خسارت کلان به صنعت کشور می‌شود."